Een dag in Barcelona met de kinderen

“Gaan we weer de hele dag lopen?” De jongens voelen de bui al hangen. Tijdens onze roadtrip door Tarragona wordt er regelmatig een stukje gelopen. Gisteren nog, een prachtige twaalf kilometer door het achterland van de Costa Daurada. Zelf hebben we er ook een hard hoofd in, het ‘moet’ wel gezellig worden, zo’n dagje Barcelona met de kinderen.

Het plan: Barcelona met de kinderen

Bij het ontbijt op de camping leggen we de gisteravond gemaakte plannen voor aan de jongens. Via de website Barcelonametmarta.nl zijn we tot het ultieme dagje uit gekomen, althans, dat vinden wij. We rijden 75 kilometer naar de ‘zona universitaire’, parkeren daar gratis de huurauto en nemen daarvandaan de Metro naar het centrum van Barcelona. Daar gaan we fietsen huren! Bij Bajabikes kunnen we voor 40 euro vier fietsen huren voor de hele dag. We fietsen van de Arc de Triomphe naar ‘Parc de la Ciutadella’ en door naar de Rambla de Poblenou. Uiteraard kan de Sagrada Familia niet ontbreken op de route als we doorfietsen naar Parc Güell. Dan nog naar de fonteinen bij Montjuic om op de Ramblas terug te keren in het centrum. Zoeken we een restaurantje aan het strand en bezoeken we de overdekte markt ook nog ergens. Top plan! De jongens zijn opgehouden met luisteren na het woord fietsen, dat alleen al maakt de dag tot een succes. Vamos!

Arc de Triomphe

Vamos a Barcelona.

Vanaf onze camping in Tamarit ben je binnen een uur in Barcelona. Dan nemen we wel de tolwegen, maar het rustige rijden is ons de 12 euro wel waard. Het vrij parkeren in de Zona Universitaire gaat niet helemaal volgens plan. Er is geen plek te vinden, dus we belanden in een parkeergarage naast Camp Nou. “Hoe diep is dit wel niet, joh?” Zoon Floris is de metro nog niet heel gewoon en is in zijn sas. Ons eindpunt is station Jaume 1, nog 400 meter lopen, onze stalen rossen staan met smart op ons te wachten. De shop van Bajabikes wordt met gejuich ontvangen, hiervandaan is het alleen nog maar fietsen. De eerste meters zijn wat onwennig. Fietsend op de stoep, dan weer op de weg, waar mag het wel, waar mag het vooral niet. “Dit gaat lekker hè!” Lucas’ enthousiasme groeit met de minuut en al laverend om al wat zich nog meer op de Spaanse wegen begeeft, schieten we van de Arc de Triomphe licht bergaf het Parc de la Ciutadella in. Wat een rust, naast enkele klikkende japanners en wat kwetterende groene parkieten is dit een prima plekje om het meegebrachte fruit op te smikkelen.

Even rust, al dat cultuurgeweld ook.

Rambla de Poblenou

Tijdens een eerdere trip logeerde ik in de buurt van de Rambla de Poblenou, een heerlijk lange wandelstraat met talloze winkeltjes en eettentjes. Terrasjes overal en toen waren de lokale families daar vooral aan het flaneren en aan het genieten van straatartiesten. Op deze dinsdag fietsen we vrij vlot de Rambla over. Helaas is het niet zo gezellig nu, zal aan de dag en het tijdstip liggen. Mocht je hier in het weekend zijn, sla deze straat zeker niet over. Als je het begin van de Rambla de Poblenou (aan de noordkant) hebt bereikt is het maar een klein stukje naar HET ijkpunt van Barcelona, de Sagrada Familie. “Is dat één gebouw”? Floris verrekt bijna zijn nek als we onder de -nog steeds in de stijgers staande- kathedraal staan. Met ontzag lopen we een rondje ‘om de kerk’. We kopen wat lekkere broodjes bij de bakker en confisqueren een bankje in het park aan de zuidkant van dit cultuurgeweld. Al smikkelend is het ‘aapjes kijken’, toeristen die in alle mogelijke standen foto’s maken van de Sagrada. Voor de jongens is de rust van het park wel even lekker, Lucas pakt er zelfs een Donald Duck bij.

Zweten in Barcelona

Het is zo heeeeeeet, en ik ben zo moeeee” We hebben ons een beetje verkeken op de hoogteverschillen in ons programma. De stijgingspercentages richting Parc Güell zijn niet misselijk. Versnellingen hebben we niet en de (te) warme kleding helpt ook niet mee. Maar we zetten door, deppen de zweetdruppels en halen moe maar voldaan de ingang van het zo beroemde park. “Dat is echt lelijk hè”, de moderne kunsten van de heer Gaudi worden duidelijk niet door iedereen gewaardeerd. Zelf zijn we ook niet direct van de kunst, maar het aangelegde park en de natuur daarin is prachtig. De uitzichten over de zojuist afgelegde afstanden worden met verbazing door de jongens bekeken. “Gaan we echt straks helemaal naar het strand?” Het ongeloof spat van de gezichten. Maar nadat het zweet op de rug gedroogd is, de flesjes water geleegd en een klein snoepje verorberd is, is het tijd voor de afdaling richting het centrum.

Er is geen recht pad te vinden in Park Güell

Ramblas en Tapas

Zonder angst en met de wind in het gezicht suizen we naar beneden. We pikken de groene golf aan stoplichten mee en binnen no time draaien we het Placa de Catalunya op. De fonteinen bij Montjuic laten we schieten. Die zijn voor een andere keer. Het is al laat in de middag en we willen nog zoveel. De Ramblas is lang, erg lang. Dus besluiten we de fietsen halverwege neer te zetten. Eerst een stukje de ene kant op en dan weer richting de kust. Maar niet voordat we de overdekte markt ‘Mercat de la Boqueria’ hebben bezocht. Wat een sfeer hangt hier. Hippe mensen die uitgebreid ‘pinxtos’ en andere tapas wegknabbelen terwijl de wijn en het bier rijkelijk vloeit. Oudere ‘mama’s’ die zorgvuldig de meest verse vis uitzoeken voor de avondmaaltijd en wij als toeristen die ons aan alle taferelen vergapen. Terwijl Floris zich vergaapt aan de vissen “deze leeft nog gewoon!” is Lucas alweer bij de volgende kraam. Het ijsje -wat de hele dag al beloofd werd- is hier te verkrijgen en met een smile van oor tot oor zag hij dat het goed was.

Hoe blij kan je zijn?

Barcelona aan zee

We hebben inmiddels 25 kilometer gefietst en meer dan vijf komen er niet bij. De talloze indrukken, de drukte en de warmte maken dat we een einde aan onze dag maken. Als ware pensionada’s peddelen we langs de haven, slalommen tussen de flanerende toeristen heen en ploffen neer bij een tentje aan het strand, we kunnen niet weggaan zonder tapas gegeten te hebben natuurlijk. Tapa Tapa lijkt ons de beste plek. De jongens sprinten naar het strand, wij zakken onderuit met een ‘çerveza’ en een sangria. In de avondschemering genieten we van het heerlijke eten en het voldane gevoel na deze mooie dag. Met rozige koppen rijden we de ondergaande zon tegemoet. Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat de achterbank slaapt.

Dit bezoek aan Barcelona was onderdeel van onze meivakantie aan de Costa Daurada. Een verhaal over deze trip vind je hier.

Wil je nog meer tips over Barcelona met kinderen? Lees dan de blog van onze vrienden van Travelvibe.nl.