De longen hebben het zwaar in deze kou, minus 18 graden is het en naast het piepen van de longen hoor ik niks anders dan het knisperen van vers gevallen sneeuw. Oké en het kraken van de skischoenen dan. Talloze sterren verlichten samen met de spotlights een dikke 11 kilometer aan piste. We zijn in Söll, middenin het SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental gebied, op weg naar de langste -compleet verlichte- skipiste van Europa. Anita van SkiWelt Marketing laat Roger en mijzelf deze avond kennismaken met het nachtskiën.
Nachtskiën in Söll
Kaasfondue
Het vocht in de neusgaten vriest direct vast op het moment dat de lift zich nog maar net in beweging heeft gezet. Het is koud. De vochtdeeltjes in de lucht lijken op miljoenen kristallen, het geeft een magische sfeer. Het is niet druk om ons heen, toch komen er zo’n 1000 wintersporters per avond genieten van deze mooi geprepareerde pistes. De eerste meters voelen wat onwennig, maar al snel slalommen we door de kristallen en om de witbesneeuwde bomen heen. Die frisse kop, het zicht op alle elf verlichte kilometers en de hutten die roepen om een bezoekje, laten me meteen thuis voelen. Hoe warm kan een mens zich voelen bij minus 18? Na een uurtje skiën zoeken we het haardvuur van de StocklAlm op. Anita bestelt voor ons een heerlijke kaas- en vleesfondue. Het haardvuur doet de wangen tintelen, we roepen “Ein prosit” en dopen ons brood nog maar een keer in de zachte kaas. Volledig loom van de warmte, het bier en het overvloedige eten stappen we de nachtelijke kou in voor een laatste paar afdalingen. Wat een begin van ons verblijf in SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental, vier dagen ‘Kaiserwetter’ hebben we nog voor de boeg!
Skiwelt in optima forma
Onderaan de Hartkaiserbahn ontmoeten we Janine, een vrolijke blonde dame in een outfit van SkiWelt Marketing. Deze collega van Anita zal de komende twee dagen een poging doen om ons een goede indruk te laten krijgen van het SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental gebied. Dit keer bij daglicht. Met een lichte spierpijn in de kuiten vliegen we in de snelle gondel naar boven. De zon kruipt net over de toppen rondom ons, ‘we are up for a perfect day!’ aldus Janine. Ik kan alleen maar glunderen. Dit is dus ‘Kaiserwetter’, sneeuw zo wit als in de beste tandpasta reclame en een lucht zo blauw als je in Nederland nooit ziet. Geen wind en versgevallen sneeuw topt de beleving af. Nog geen meter geskied vandaag, maar de dag kan nu al niet meer kapot. Janine neemt ons mee voor de ‘Wilder Kaiser runde’. Eén van de drie rondes in SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental waar je een dagtaak aan hebt. 36 kilometer, 6500 hoogtemeters en 19 liften nemen we vandaag voor onze rekening. Middels je SkiWelt skipas worden al je liftgangen geregistreerd en kun je achteraf (op de website van SkiLine) precies zien welke van de 90 liften en 280km! je hebt afgelegd.
Lunch with a view
“Servus” klinkt het vriendelijk als we aanschuiven in het restaurant van de Gipfelalm bovenop de Hohe Salve. Een gedeelte van dit restaurant draait de volle 360 graden in iets minder dan een uur. Meer dan zeventig ‘drieduizenders’ kruipen aan je voorbij terwijl de Tiroler specialiteiten ons geserveerd worden. Ik kan hier wel aan wennen.
SkiWelt voor kids
Gerhard, een vlotte zestiger is de gepassioneerde oprichter van Skischule KinderKaiserland. We passeren vele skischolen in het gebied en allemaal zijn het kleine speeltuinen. Plezier staat voorop, zoveel is duidelijk. Gerhard heeft daar een duidelijk mening over, “you don’t want crying kids”. Op het moment dat we de kleine vallei in skiën is Gerhard net een parcours in elkaar aan het spijkeren. Dreumesen vanaf 16 maanden krijgen hier skiles. De (zelf gemaakte!) holle skietjes waar je met eigen schoenen instapt zijn het geheim. Geen getob, maar twee keer 45 minuten privé-training gedurende een dag of drie afgewisseld met spelletjes, maken dat de kleintjes er lol in hebben EN houden. “We want the parents -or better, the grandparents- to watch them, and cheer them on”. Alles draait om positivisme en blijheid. Een man met een missie. De passie druipt van z’n gezicht. Terwijl de minivariant van Lyndsey Vonn langs ons heen skiet, is het tijd om afscheid te nemen. De witte snelweg wacht. De rode en blauwe pistes wisselen elkaar af en her en der zijn klasjes aan het oefenen. De oud-leerlingen van Gerhard timmeren behoorlijk aan de weg. En het plezier spat er nog steeds vanaf.
Jong geleerd…
Wij zijn klaar voor vandaag, op naar de Apres-ski, over plezier gesproken. Met lichte verkrampingen in de bovenbenen maar de lach nog steeds op het gezicht schieten we naar beneden. Janine haakt af voor de après-ski, we zeggen ‘Bis morgen’, plaatsen de ski’s en schoenen in het Skidepot en met heerlijke warme schoenen stappen we café Fabels binnen.
Hollands Glorie
“Zes bier en zeven jägermeister!” In onvervalst Amsterdams vliegt een bestelling over de bar. Terwijl ik me afvraag wie er dan geen bier wil, of wie er twee jägermeister neemt, krijg ik een grote pot bier voor mijn neus gezet. Alles ademt hier Nederland, plaatsnaamborden aan de muur, Nederlandse bediening en DJ en ‘Sex met die kale’ door de speakers. Zelfs de FEBO snackmuur ontbreekt niet. Wat een contrast met de natuurpracht, rust en sportiviteit op de piste. Het went verbazend snel, een paar biertjes en bitterballen verder sluit ik achteraan de polonaise aan, onderwijl meeblerend met de dames van K3. Raar wereldje toch.
Snackmuur bij Fabels
Middenin het feestgedruis probeer ik Roger mee te krijgen, hij probeert mij ervan te overtuigen dat hij nog maar drie nummers niet gehoord heeft van zijn Top 10 apres ski hits en we dus moeten blijven. Helaas, het zal voor een andere keer zijn, we hebben een afspraak, we gaan de koude (inmiddels) donkere avond in, rodelen!
Rodelen in Going
Nog licht beneveld pakken we de sleetjes aan, we staan onderaan rodelbaan Astbergbahn. “Schnell oder comfort?” We laten ons niet kennen en zijn benieuwd naar die snelheid. Met verwarmde gondel schieten we de pikzwarte avond in. Bovenaan wacht viereneenhalve kilometer geprepareerde rodelbaan. De spoedcursus sturen en remmen wordt nauwelijk gehoord, ‘Los Gehen!’
Best steil nog!
Twintig meter verder ben ik nuchter, mijn slee boort zich in een sneeuwwand en zelf lig ik drie meter verder. Oké, zo moet het dus niet, de sneeuw zit zelfs achter mijn sneeuwbril. Roger lacht nu nog, ik zet de achtervolging in en platgelegen op mijn slee zoef ik voorbij een hoopje mens. Dat leek verdacht veel op de jas van Roger. Geen tijd om te wachten, ik wil winnen! Het gaat steeds beter en tegen de tijd dat we de derde afdaling nemen voelen we ons al half Olympisch. Wat een heerlijke actieve manier om de dag af te sluiten, en wat zullen we slapen straks.
Kaiserwetter
Opstaan met uitzicht op de ‘Wilder Kaiser’ die langzaam oranje kleurt van de opkomende zon laat al je eventuele pijntjes meteen verdwijnen. Janine staat al te wachten en als eersten arriveren we in ‘winterwonderland’. Het skiën gaat zo ontzettend lekker, alles voelt goed. Kleine sprongetjes, snelle afdalingen, het vertrouwen is groot. Tot Janine me wijst op het Funpark, slik, daar sta ik dan met mijn grote mond. Even later vlieg ik als ware ‘Eddie the Eagle’ zelf door de Tiroolse ochtendkou nadat mijn skies even daarvoor de sneeuw verlaten hebben. In mijn gevoel was het een meter of tien, de film laat even later zien dat het ‘ietsje’ minder ver was. De eeuwige roem van Janine maakt de teleurstelling echter ruimschoots goed.
Koude voeten krijg je niet in de AlpenIglu
In de bergen van Brixen im Thale stoppen we voor een ‘heisse choco mit rum’. We staan voor ‘AlpenIglu village’, een samengeperste uitgeholde sneeuwberg die je gezien moet hebben! Jagermeister uit de sneeuwmuur, gourmetten op tafels van ijs terwijl je bekeken wordt door de ijssculpturen om je heen. Het slapen in een van de ijsgrotten kan hier ook, de voetenwarmers liggen al op het berevellletje te wachten. Helaas sliepen wij hier niet, maar dat is een hele goede reden om nog een keer terug te komen.
Afscheid doet pijn
We nemen afscheid van Janine, het afscheid valt ons zwaar. Een beetje weemoedig beseffen we dat de afgelopen dagen alles perfect was en dat komt nu tot een einde.
Ik ben verliefd geworden. Ik was het al een beetje op Oostenrijk in het algemeen, maar deze dagen in SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental waren een aaneenschakeling van warme gevoelens. De ontvangst in ons hotel, door de mensen van SkiWelt, het personeel in de hutten, zonder uitzondering was er de spontane vriendelijke uitstraling waar je blij van wordt. Zevenenzeventig hutten met goed eten, persoonlijke bediening in een familiaire sfeer dragen bij tot die beleving. Pistes waarop je in een flow raakt tijdens een afdaling in plaats van het racen en afsnijden wat je soms nog wel eens ziet. Natuurlijk speelt het mee dat het geen vakantietijd is, ook de perfecte sneeuw en strakblauwe lucht zijn belangrijke componenten. Maar waar je ook bent in SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental, je voelt je welkom!
Aan uitzicht geen gebrek
Informatie
- De website van SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental is een must om vooraf te bezoeken. Routes, nieuwe liften en alle hutten worden hier vermeld. Check de site ook eens voor de zomeractiviteiten, je verveelt je niet gauw in het gebied van de Wilder Kaiser.
- De regio Wilder Kaiser heeft meer te bieden dan alleen SkiWelt, op de website www.wilderkaiser.info is alle info over dit gebied te vinden. Zelfs de accommodaties zijn hier online te boeken.
- Onze ‘geheimtipp’ qua accommodatie is toch wel Cafe Haus Bettina, op een kleine 200 meter van de Hartkaiserbahn in Ellmau wordt je wakker met vol zicht op de bergketen ‘Wilder Kaiser’. Ruime kamers, hele warme en gastvrije personeelsleden en uitstekend eten maken ons verblijf hier zeer geslaagd!
- Hoe kom je hier? Wij met het vliegtuig, vijf kwartier vliegen van Eindhoven naar Innsbruck of München en verder met een transfer. Maar ook met de auto is dit goed aan te rijden, vanaf Utrecht is het slechts zo’n 900 kilometer rijden.
Vaders op Reis was hier op uitnodiging van SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental en de regio Wilder Kaiser, zoals altijd geven wij hier onze eigen belevingen weer.