Dit is het derde jaar achter elkaar dat we als gezin een fietsvakantie maken. De eerste twee keer zat de jongste achterop en fietsten we vanaf huis van trekkershut naar trekkershut. Tijd voor een volgende stap! Ook onze jongste telg Floris fietst dit keer zelf en we verleggen ons fietsgebied naar Gelderland. Met de fiets in de trein naar Apeldoorn, alwaar het avontuur kan beginnen.
De hele fietscoupé voor onszelf
Met de trein naar Gelderland
“Kunnen we ook echt fietsen in de trein?” Floris (6) moet duidelijk nog even wennen aan het concept. Het is ook niet niks. Vrijdagochtend fietsen we vanaf ons huis in Woerden richting het station. Vier fietskaartjes en twee railrunners verder gaan we één voor één de lift in, om even later op het juiste perron de lift weer naar beneden te pakken. Dit duurt natuurlijk even, pin je dus ook niet vast op een bepaalde tijd van vertrek. “Ja, ik denk dat we hierin mogen, hier staat een fiets op de deur van de trein”. Ook dat is even een gepuzzel, maar ook dat went snel. Yes, we zijn vertrokken, de jongens genieten zichtbaar van het avontuur. Na overstappen in Utrecht en Amersfoort komen we aan in Apeldoorn. Twee dingen hebben we geleerd; plan niet -of lekker ruim- je tijden en als tweede; niet elke trein heeft evenveel ruimte voor vier fietsen. Ach ja, weten we voor de volgende keer, nu is het tijd om te fietsen.
Een vliegtuig op de weg? – Airport Teuge
Airport Teuge
In noordelijke richting verlaten we Apeldoorn. Althans dat is de bedoeling, Mirjam mompelt iets over de zonnestand en “weet je zeker dat we zo goed rijden?”. Mijn “Ja natuurlijk, de trein komt uit het westen, wij stappen uit aan de noordkant uit en rijden dan ook die kant op” klinkt (vooral voor mezelf) overtuigend, echter zoals zo vaak blijkt een paar kilometer verder dat mijn vrouw gelijk heeft. Omkeren dus, en snel de stad uit. Het weidse gevoel ervaren, natuur en vrijheid, dat zoeken we. En dat krijgen we, niet veel later fietsen we richting Teuge. De rust overvalt ons, de ooievaars klepperen ons welkom en de wegen zijn verlaten. Wel zijn er vrij veel vliegtuigjes, allemaal onderweg van of naar Airport Teuge. Een prima plek voor een bakje koffie voor ons en een chocomel voor de jongens. Het is droog, maar wel erg fris. In de hangar, bijna in de openhaard warmen we op, met het opstijgen en landen van de vliegtuigjes voor onze neus. Als we vertrekken botsen we bijna tegen een flink vliegtuig wat dienst doet als hotel?! Erg leuk concept en we nemen ons voor om dit ook eens te doen.
Lunch in de speeltuin
Twello is onze volgende stop. Ondertussen gaat het prima met de jongens. Lucas (8) heeft twee grote zware tassen achterop, maar klaagt niet. Sinds hij zijn nieuwe FrogBike heeft gaat het erg soepeltjes. Floris klaagt ook niet, het “Hoeveel?” klinkt regelmatig, hij wil zijn ‘High Score’ qua kilometers gaan halen. En daar zijn we eigenlijk in Twello al aan toe. Tijd voor een lunch. In de speeltuin, het moet wel leuk blijven natuurlijk. Wat een heerlijk gevoel, de tijd aan onszelf, lekker in de buitenlucht en genieten van de omgeving en elkaar.
Kamperen is verbroedering en buiten zijn.
Natuurkampeerterrein de Haverkamp
Via kneuterige dorpjes als Wilp en Posterenk peddelen we langs het natuurgebied bij Bussloo. De lente is laat dit jaar, maar ze haalt de schade goed in. Hazen vluchten weg voor de roofvogels, eekhoorns spelen verstoppertje achter de reusachtige eiken en de weilanden staan vol met paardenbloemen. “Hoe ver is het nog?’ De onvermijdelijke vraag komt verrassend laat. Niet veel later rijden we Natuurkampeerterrein De Haverkamp in Voorst op. Hier staat een prima tunneltent al op ons te wachten. Tassen van de fiets, kinderen naar de speeltuin en wij richten de tent even in. Het is rustig op het tentenveld, de nachtvorst is daar natuurlijk debet aan, maar dankzij de houtkachels die je kunt gebruiken blijven ook de enige andere tentkampeerders prima warm. Wij zijn blij met de kachel in onze tent; het maakt zo’n spelletje yahtzee toch net even wat aangenamer.
Fikkie stoken en opwarmen
Volg de IJssel
“Ga ik vandaag weer voor de High Score?” De ochtendzon warmt de tent goed op en de ‘goesting’ is er. In het zonnetje fietsen we richting de Ijssel. De rivier zal ons vergezellen tot aan onze volgende camping. Langs de IJssel is het één grote broedplaats. Lammetjes delen de uiterwaarden met de prille ganzenfamilies. De jongens genieten op en top van de natuur. Niks maakt ons blijer dan dat, heerlijk! Vlakbij het pontje over de rivier vinden we een prachtige lunchplek. De Trangia brander gaat aan, de bockworsten op het vuur en we genieten in stilte van de hartige hap. Wilde paarden aan de overkant lijken een show op te voeren en zorgen voor nog meer mooie momenten. De kilometers glijden als vanzelf weg en voor we het weten fietsen we camping IJsselstrand op. Dichtbij Doesburg is het goed toeven. Onze comforthut wordt goedgekeurd, de zwembroek gaat aan en het zwembad zorgt voor verkoeling. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de jongens zeker 50 keer van de glijbaan gaan, we worden al moe als we ernaar kijken. Maar niks is te gek, ook het ruime speelgebeuren bij het restaurant wordt optimaal benut. De dikverdiende pizza vindt hierna dan ook gretig aftrek. De zon zakt in de IJssel en zonder iets te zeggen slenteren we langs de haven. Wat een fantastische dag was dit, en wat zullen we heerlijk slapen.
Camping Ijsselstrand in de late avondzon
Bananenpannenkoeken met bosbessenkwark in de vroege ochtendzon, heerlijk!
Laatste loodjes
Bananenpannenkoeken met bosbessenkwark, dat is onze basis voor alweer de laatste dag in het zadel. Terwijl de rest van de camping ontwaakt, ontbijten we buiten in de zon. Hierna pakken we rustig de fietstassen in en zijn de jongens alweer onderweg naar de speeltuin. Uiteindelijk rijden we rond half twaalf de camping af. De knooppuntenroute leidt ons dwars door Doesburg. Zelfs op zondagochtend is hier wat te doen, de Franse markt is uiterst sfeervol en even blijven we als betoverd staan bij de zangeres met haar schitterende chansons. “Is Arnhem nog ver?” Eigenlijk niet, we zitten op ons picknickkleed met een vroege lunch aan de Gieseplas, bij Giesbeek. Hiervandaan kronkelen we met de (flinke) wind in de rug nog een kilometer of 15 naar het westen. Plaatsjes als Lathum en Nieuwgraaf vliegen voorbij. “Zo kan ik wel 100 kilometer fietsen”. Het laatste stukje is een makkie, nog even zoeken naar het Centraal Station en als ervaren vakantiefietsers parkeren we onze fietsen in de fietscoupé. Rozig en met vermoeide benen ploffen we op de treinbanken. Wat een heerlijk weekend! Gelderland is goed bevallen. En Floris? Die is verkocht, die heeft z’n High Score.
Best spannend!
Meer informatie:
Vervoer: Voor €6,10 gaat de fiets mee de trein in, het maakt dan niet uit waar je binnen Nederland naartoe gaat. Let wel op dat dit alleen buiten de spitsuren mag en dat ook niet alle treinsoorten hiervoor bedoeld zijn. Zie ook de website van de NS. Verder gaan de kinderen voor €2,50 mee, leve de railrunner.
Campings: Wij verbleven in Voorst op camping de Haverkamp. Hier huurden wij een (vooropgezette) tent. Voor ons was het ideaal. Vier slaapplekken, een kacheltje in de voortent en ruimte genoeg. Ook zijn er nog andere verhuurobjecten als een ‘Wood lodge of een Trekkershut, kijk op https://www.campingdehaverkamp.nl voor meer info. Groot en ruim opgezet, de natuur heeft hier duidelijk het hoogste woord. Ons zien ze hier zeker nog eens terug!
Aan de rand van hanzestad Doesburg ligt camping IJsselstrand. Hier sliepen we in een trekkershut. Kleine keuken, twee stapelbedden en een douche met wc. Prima uit te houden. De jongens werden enthousiast van de speeltuin en het zwembad. De avondzon in de IJssel was voor ons de ultieme afsluiter.
De route: Als we met de kinderen fietsen zijn de knooppunten onze leidraad. Het onthouden van de nummers van de punten en die vervolgens volgen is al een verantwoordelijkheid en uitdaging op zich. Af en toe even stoppen om te kijken waar we nu weer heen moeten, houd het afwisselend. We bepaalden de route aan de hand van het weer, de zin van de jongens en ons uiteindelijke slaapplekje. Hou ruimte voor improvisatie.