Het is prachtig weer, het laatste weekend van de meivakantie en wij gaan op fietsvakantie. Alweer? Ja alweer, maar nu met de kinderen. Korte afstanden, veel pauzes en we overnachten in een Trekkershut.
Mijn vrouw neemt Floris van 5 achterop. Hierdoor is iets oudere broer Lucas de ‘sjaak’. Naast dat het voor hem al een reuzenafstand fietsen is, mag hij dit ook nog eens gaan doen met een kleine 20kg aan bagage achterop. De fiets rechthouden is al een hele opgave, maar zolang hij fietst gaat het prima. Toch vragen we ons af hoe hij dit gaat vinden. Uit de kreten: “Gaan we nou al” en “Makkie kakkie die eerste 25km” maak ik op dat hij er zelf wel vertrouwen in heeft.
“Auto achter”
De eerste etappe voert ons Woerden uit richting Papekop, via Oudewater naar Hogebrug, Haastrecht en zo naar Stolwijk. De wind helpt mee en als we na een kilometer of 8 voorstellen om een stop te doen met wat drinken en wat lekkers krijgen we een “Nu al?” als respons. Meneertje heeft er zin in en wil door. Floris ondertussen zit prinsheerlijk achterop bij Mirjam en benoemt letterlijk alles wat hij ziet en voor elk dier verzint hij wel een lied. Een vrolijke boel. Bij het binnenrijden van Haastrecht vinden we een geschikt picknickbankje aan de Hollandsche Ijssel. De meegebrachte proviand wordt in recordtempo naar binnen gewerkt en echt uitrusten is er niet bij. Ze zijn benieuwd naar de camping en ons verblijf.
Als zoon van een racefietser heeft Floris zich ondertussen het jargon eigen gemaakt. De termen “Auto achter” gevolgd door “komt ie” zijn mij bekend als fervent fietser en dat heeft hij rap overgenomen. Als we dat horen gaat de stoet meteen achter elkaar rijden zodat achteropkomend verkeer ons gemakkelijk kan passeren.
De 1e trekkershut.
Op Recreatiepark de Kooi staat één trekkershut. Als we het erf opfietsen van de voorgelegen boerderij fietsen we de eigenaresse al tegen het lijf. Ze is net klaar met schoonmaken van de trekkershut. De vorige bewoners zijn een uurtje geleden verder getrokken, ook per fiets. Deze trekkershut is er één in de categorie PLUS en wat dat betekent merken we eigenlijk pas een dag later. Voor nu is het een heerlijke plek. 2 stapelbedden afgescheiden van een voorruimte waarin zich een zitbank, eettafel en keuken bevinden. De picknicktafel voor de deur maakt het helemaal af. De jongens hebben de skelters op het erf gevonden terwijl wij de fietstassen legen en bedenken wat we gaan eten. Op een kleine 500 meter van de camping ligt een supermarkt dus ver hoeven we niet meer.
Op de website wordt overigens geadverteerd met de mogelijkheid tot het bijboeken van een ‘Stolwijks ontbijt’. Dat leek me vooraf wel handig, echter navraag leert ons dat deze nog niet eerder geserveerd is en eigenlijk ook niet meer te boeken is. Gelukkig moeten we de boodschappen nog doen.
De langste etappe
Na een redelijk onrustige nacht als gevolg van plassende kinderen en bloeddorstige muggen ontbijten we buiten en pakken de spullen in. Op pad naar ‘het Noorden’ zoals Floris het noemt. 42 kilometer slingerend door de plassen van Reeuwijk en Nieuwkoop. De natuur is op z’n mooist, felgeel koolzaad met af en toe een kop van een gans erbovenuit. We hebben oog voor alles wat leeft en beweegt. Lesje Biologie 2.0
Weer wind mee, Lucas heeft ‘goeie benen’ en het gaat zeer voorspoedig. Na een dik persoonlijk record –qua afstand en duur- rollen we het erf op van de familie Koole in Noorden. Ook hier een lekker kneuterig ontvangst: ”De trekkershut staat daar” wuift de eigenaar. “Als het goed is, is hij open”. De toevoeging PLUS mist bij deze trekkershut en dat is duidelijk te merken. Kleiner, 1 ruimte slechts en enkel een 2-pits gasstel als extra toebehoren.
Qua eten wordt het improviseren, een kant en klare salade, instant BBQ, wat vlees en een stokbrood. Tel daar nog wat koude biertjes, een fles wijn, wegwerpborden en bekers bij op en BBQ-en maar. Het bestek lenen we van onze buren. Lekker makkelijk. De jongens vermaken zich met het zoeken naar de kippen en de ruim bemeten speeltuin. Af en toe even afkoelen onder de kraan en weer door. Van enige vermoeidheid is geen sprake.
Zeeziek en 2 appeltaart.
De nacht verloopt beter, vandaag de laatste 15 kilometer naar huis. Maar niet na een verrassing: ik heb een fluisterboot gehuurd bij Groenendijk Bootverhuur. Een paar uur genieten op het water, Lucas als stuurman, Mirjam zonnebadend en Floris doet alles om de leliebladen uit het water te trekken. Grutto’s, zwanen, kikkers, eenden en wat al niet meer wordt gezien en benoemd. Iedereen geniet.
Na een lunch van restjes en een hele hobbelige terugtocht slaat het op mijn maag en voel ik me even heel erg beroerd. Kan geen boe of bah zeggen en gelukkig loodsen Lucas en Mirjam me heelhuids naar de wal. Ik hou het maar bij fietsen. 15 km dus nog, tegenwind, een flinke tegenwind zelfs. Lucas is het zat, eigenlijk zijn we allemaal blij dat we bijna thuis zijn, de boottocht en de zon heeft ons gekookt en de wind is de laatste druppel. In die 15 kilometer stoppen we nog 3 keer, en nemen 2 keer appeltaart. Één keer in de Gekeerde Kanis en en 1 keer bij mijn ouders. “Je eet toch wel even mee, speciaal voor Moederdag!” Bedankt mam.
Wat een heerlijk low-budgetmanier om je weekend te besteden. Het samenzijn in de natuur, gecombineerd met lekker bewegen is voor ons het leukste wat er is. Als je dan ziet dat je kinderen daar net zo van genieten kan het helemaal niet meer kapot!
Follow
3 Comments