Het is mooi zo. Gisteren meldde Frank dat hij eigenlijk vandaag wel naar huis wilde proberen te komen. Voor mij een verrassing; ik ging ervanuit dat we desnoods ‘om’ zouden fietsen, maar zondag stond vast!
Maar goed, er ging een nachtje overheen, de voorspelling qua weer werd er niet beter op, en sommige lichaamsdelen begonnen toch wat te protesteren. “Misschien helemaal geen gek idee Frank!”
Deze ochtend werden we wakker in het ‘Schwalbennest’ een B&B in een boerderij. Niet duur, goed verzorgd en een lekker vers ontbijtje!
De zon deed in Duitsland nog prima z’n best, en vol goede moed, en met een gevoel van ‘we zien wel hoe het gaat vandaag’ trapten we vanaf half 9 de beentjes los.
Via de ‘Rijnbrucke’ door Emmerich kwamen we bij Spijk/Lobith ons land weer binnen. Nog geen 100 meter over de fictieve landsgrens viel de eerste bui in 4 dagen voor ons.
Het idee om de Waalvariant van de Rijnroute te nemen vanuit Millingen ging helaas niet door. Het pontje ging pas over een klein uur..
Rhenen
Toch maar de noordelijke variant, via Huissen naar Arnhem. Dat werd echter ons (of in ieder geval toch mijn) Waterloo. Letterlijk en figuurlijk in dit geval; de natte en koude toestand kwam ik niet meer te boven, en na een goede 80 km (na nog even de Wageningse en Grebbeberg) pakten we de trein naar Woerden. Niet helemaal ons bedachte einde, maar “het is mooi zo”.
Een dikke 400 km in 3,5 dag over (met name in Duitsland) mooie paden, uitdagend, verrassend en veelal autovrij. Het fietsen ging erg goed, het weer was goed, gezelschap prima, kortom: Super.
Follow
Wederom een leuk verslag!
Leuk verslag, alsof je meefietst. Zou het ook wel eens willen, maar eerst een elektrische fiets aanschaffen!
Dit zie ik ook wel zitten zo’n fiets facancie
Ik zou graag wat meer invoormatie hoe je zoo iets aanpakt.