Doorzetter in New York

New York, wat een stad!

Een city tripper ben ik niet, normaal gesproken kun je me opdweilen na een paar uur slenteren door een stad. Ik verlang dan al snel naar ruimte om me heen; natuur en water zijn voor mij toverwoorden. Maar 1 ding stond al lang vast; ik moest en zou naar New York.

Enerzijds vanwege het ‘Amerika gevoel’, anderzijds misschien de filmbeelden, hoe dan ook, het zou er van komen. Ik hoefde dan ook zeker niet te twijfelen toen vriend Thijs mij daar een jaar of 5 geleden voorzichtig over peilde. Hij was al meerdere keren geweest en officieel verslaafd, maar zijn reispartners raakten op, en toen ik mijn interesse uit sprak was het gauw geregeld. Mirjam hoogzwanger en met 1 kind achterlaten zat me uiteraard dwars, maar ze wist hoe graag ik dit wilde en ontnam me alle zorgen, wat een vrouw!

6 dagen, 5 nachten, logeren in Hotel 99, vlakbij een metro station en alles zien, nee werkelijk opslurpen van wat New York te bieden heeft.

We kopen kleren in Soho, eten met stokjes in Chinatown,  en drinken goede wijn in een Italiaans restaurant wat zo gerund had kunnen worden door de familie uit de tv-serie de Soprano’s.

Fietsen in Central park en langs de Hudson, foto’s maken op de Brooklyn bridge, met de Ferry naar Staten Island, slenteren door alle (op dat moment) hippe wijken, en drinken pils in de studentenwijk.

Pannenkoekjes als ontbijt, kilometers lopen langs Fifth avenue, verlekkeren in de Apple Store en hotdogs eten in het stadion van de NY Mets. We doen het allemaal en het is net één grote film, en door ervaren New York ganger Thijs een zeer goed geregisseerde film.

Nogmaals dank Thijs; wanneer gaan we weer?

De laatste avond; moe maar ontzettend voldaan schuiven we bij een café naar binnen. Op een tiental mensen na is er niemand, maar dat geeft niet, we sluiten in rust af met een lekker biertje. Tot er toch nog leven in de brouwerij komt. Een zangeres begint een stukje te zingen; zo mooi als ze is zingt ze ook. We kopen een single cd, kletsen nog wat met haar, en de volgende ochtend terug naar Nederland.

Dit alles kwam weer naar boven toe ik zojuist een whatsapp kreeg van Thijs:

“Zeg, hoe heette die zangeres ook alweer in NY, die blonde?”

Rachel Platten, wat dan? (dat weet ik nog omdat ik nog altijd uit laksheid de nieuwsbrief krijg van deze dame).

“Ze heeft gewoon een Hit!” (Weliswaar op plek 75 in de hitzone, maar toch)

Wat, echt? Ik heb gewoon het single CD-tje nog.

Thijs mailt me ook nog een iPhone filmpje van 5 jaar terug, waar we als 2 aangeschoten, vermoeide, wannabee New Yorkers in een lege kroeg naar een schitterende meid met gouden keeltje zitten te kijken en luisteren… Zie HIER het filmpje (van slechte kwaliteit maar toch)

5 jaar later, en nu haar eerste hit; Wat een doorzetter! En wat een stad!