Oh, oh, The Hague City Walk

Deze morgen is het zo ver! We parkeren onder het stadhuis. Het lijkt ons slim om niet teveel energie te verspillen om te lopen naar de start. Binnen gekomen in het stadhuis is het al een drukte van belang. Een grote groep wandelaars met gele shirts staat klaar om te vertrekken. Het zijn mensen (ze noemen zichzelf PHighters) die zich laten sponsoren met als doel om geld in te zamelen voor wetenschappelijk onderzoek naar Pulmonale Hypertensie en meer bekendheid te genereren voor deze aandoening.

        
Het ‘Oh Oh Den Haag’ galmt door het stadhuis. De PHighters zingen luidkeels mee en profiteren van de akoestiek van dit markante gebouw.
Als de route half zo gezellig wordt als de start, dan moet dit een topdag worden.

We halen onze startstempel en gelijktijdig met de grote groep geelhemden verlaten we vol goede moed het stadhuis. Even denk ik dat het handig is met de stroom van andere wandelaars mee te lopen, dan hoef ik niet steeds op de wandelkaart te kijken. Deze strategie blijkt onhaalbaar, maar vooral ook onnodig. Onhaalbaar omdat we vlak na de start op de grote Marktstraat al bijna door iedereen zijn ingehaald. Onnodig omdat de hele route supergoed is bewegwijzerd. Om de zoveel meter en bij iedere splitsing is duidelijk met gele pijlen aangegeven wat de goede looprichting is. Verdwalen is onmogelijk en de routekaart kan ik dus op zak houden. Voor onze kinderen is het zoeken naar de volgende pijl een extra spelelement.

Het Binnenhof

Via de Spuistraat lopen we door de statige passage en zo komen we uiteindelijk uit op het Binnenhof. Het huis voor democratie en rechtstaat is speciaal voor deelnemers van de City Walk opengesteld. We leren en passant van alles over de Gouden Koets en de bijbehorende gebruiken. Als we naar buiten lopen zwaaien even naar het Torentje, maar er zwaait niemand terug. Vermoedelijk loopt onze minister president ook gewoon mee als geboren Hagenees. We vergapen ons aan de schoonheid van de iconische Hofvijver. Die politici in ons land boffen maar met zo’n uitzicht.

We worden geholpen als we oversteken richting de Lange Voorhout. Bij ieder druk punt staan er vrijwilligers klaar om ervoor te zorgen dat de wandelaars veilig kunnen oversteken. Vanaf dit punt zwaaien we naar de deelnemers die vandaag 25 kilometer gaan lopen. Zij zullen nog helemaal naar Wassenaar lopen en door de duinen naar het strand van Scheveningen. Hopelijk doen wij dat ook over een paar jaar.
Wij gaan nu linksaf de Denneweg op en vervolgen de 10 kilometer route. Aan de prijzen in de etalage in deze winkelstraat kan ik zien dat we blijkbaar in één van de ‘betere’ buurten van ’s Gravenhage zijn beland. 

Op de chique Frederikstraat is het tijd om een terrasje te pikken en onze eerste pauze te houden. De ondernemer zal blij zijn dat de route langs zijn cafe loopt. Het hele terras zit vol opgewekte wandelaars. Twee koffie en twee chocomel verder hebben we de kracht weer om onze tocht te vervolgen. Elin moet af en toe even uitrusten in de buggy, maar Hugo stapt onvermoeibaar door.

Een kwartier later bereiken we de rand van de Scheveningse Bosjes. Wandelaars die het interessant vinden kunnen een kijkje nemen op de Rooms Katholieke begraafplaats.

Bij de ingang van de Scheveningse Bosjes krijgen we een origineel Haags Hopje. Hoewel ik bijna de Heimlich greep bij Elin moet toepassen vindt ze het toch een lekker snoepje.

Dit stukje Den Haag is echt een oase van rust. Even vergeten we dat dit een City walk is. Wat een heerlijk park (of moet ik bos zeggen?) om je even te onttrekken aan de drukte van de stad.

De stempelpost

‘Krijgen we al bijna een stempel?’ vraagt Hugo voor de derde keer na de start als we in de buurt van het Omniversum lopen. ‘Nog even doorzetten jongen, bij het Vredespaleis krijg jij je stempel’. Voor we het weten zijn we daar eigenlijk al. Bij het Vredespaleis is het één en al feest. Er worden Haagse Poffâhs (luxe krentenbrood gevuld met amandelspijs) en fruitsap uitgedeeld, het orkest speelt vrolijke marsmuziek en de zon en de entourage doen de rest. Normaal is de tuin van het Vredespaleis gesloten voor publiek en nu zitten we te rusten op de trap van het paleis waarvan de treden normaal gesproken alleen door hoogwaardigheidsbekleders worden beklommen. Hoe bijzonder is dit?

We hebben een boost gekregen van de muziek en gezelligheid en we gaan vol goede moed beginnen aan het laatste deel van de tocht. We passeren museum Panorama Mesdag en we beloven elkaar dat we de volgende keer dat we in Den Haag zijn dit museum echt gaan bezoeken. We gluren door de hekken en over de muur van de Koninklijke stallen. We zien het hoofd van één edel dier. Goed zo, afvinken en doorlopen. We komen weer in het drukkere gebied van het centrum. Hier moeten we wel ergens een goede lunch kunnen krijgen. Op de grote Markt is er keuze genoeg. Maar er kan niet geluncht worden voordat we met Haagse Harry op de foto gaan. Zowel de voorkant als de ietwat baldadige achterkant van het grote standbeeld worden door ons vereeuwigd.

Hugo kan niet meer wachten om zijn laatste stempel en de finish te halen. We marcheren in hoog tempo onder de poort van Chinatown door. Door de tuin van de Nieuwe Kerk waar de laatste van de vele vrijwilligers ons weer helpt met oversteken. We zijn onder de indruk van de geweldige organisatie. Dan zijn we weer bij het gemeentehuis en lopen onder het finishdoek door. One small step for a man, one giant leap for a five years old.
Met gepaste trots nemen we onze deelnemersspeld in ontvangst. Wat hebben we genoten vandaag. Oh Oh Den Haag, wat een mooie stad achter de duinen!

Informatie over the Hague Citywalk:

De The Hague Citywalk kan gelopen over een afstand van 10 kilometer of 25 kilometer.  
Meer informatie hier: http://thehaguecitywalk.nl/the-hague-city-walk/
Het is allemaal bijzonder goed geregeld. De route is heel goed bewegwijzerd en is bezaaid met behulpzame vrijwilligers.

Wij schreven ook een verslag van de Scheviningen Lightwalk 2016 editie