De een na gelukkigste man in Gerlos

Het felle witte licht prikt in mijn ogen als ik het gordijn opzij schuif. Er is minstens 30 centimeter sneeuw bijgevallen afgelopen nacht. Het sneeuwt nog steeds reuzenvlokken. Het gebeurt me niet vaak als ik op wintersport ben, toch heb ik deze ochtend last van een behoorlijke kater.

Après-ski in Gerlos

Na het skiën gingen mijn broer en ik gisteren eerst even uitblazen bij Seppi’s am Isskogl.
Die hut ligt op de piste, niet ver van het dal. In de middag komt al het hippe volk hier samen om even bij te komen van de skidag, onder het genot van een drankje en stampende dancemuziek. Daarna gingen we naar Luigi’s Turbobar –tikkie ordinair, maar wel grappig-  en via de overvolle Cin Cin bar zijn we geëindigd  in de altijd gezellige Little London pub.

Het was een mooie avond, maar de gevolgen van het drankgelach zijn goed voelbaar. Normaal gesproken gaan we vroeg de piste op. We maken er dan een sport van om op de kaart te kijken waar de uithoeken van het gebied liggen en juist daar heen te gaan. Het Zillertal Arena gebied biedt hele lange, mooie en gevarieerde pistes en is groot genoeg om een flinke tocht te maken.
In Gerlos nemen we dan bijvoorbeeld de Isskogelbahn omhoog dan skiën we eerst naar Hochkrimml dat helemaal aan de rechterkant van de skikaart ligt. Daarna vervolgen we onze weg helemaal naar de linkerkant waar Zell im Zillertal ligt.

Wandelen langs de Gerlosbach

Mijn fysieke toestand en de zware sneeuwval doen ons besluiten om na het ontbijt eerst een wandeling te maken. Daar krijgen we geen spijt van. We lopen langs het riviertje Gerlosbach, dat parallel aan de hoofdstraat ligt. De boomtakken hangen krom van de ijspegels. Links en rechts van het wandelpad liggen witte silhouetten van wat waarschijnlijk struikgewas is. We zakken bij tijd en wijle tot onze knieën in de diepe sneeuw. Het is alsof je door het decor van Frozen loopt. Eigenlijk heb ik nooit geweten dat wintersport ook zonder board of ski’s zo heerlijk kan zijn.

Seppi’s am Isskogl

Begin van de middag klaart het weer op. En zelf ben ik ook weer wat opgeklaard. Tijd dus om de lange latten weer onder te binden. We skiën in de middag toch nog heel wat kilometers weg. We wedelen richting Köningsleiten en we carven over de Wiesenalm. De lucht wordt inmiddels weer helemaal blauw en de zon gaat schijnen. Wat een topdag! Uiteindelijk belanden we weer bij Seppi’s. Ik heb een drankje in mijn hand en de zon en de terrasverwarmers zorgen er voor dat ik het niet koud heb. Ik snuif de frisse berglucht op en kijk terug op een bijzonder geslaagde dag. Op dat moment voel ik me de op één na gelukkigste man in Gerlos. De gelukkigste is mijn broer (rechts op foto). Die heeft namelijk helemaal geen kater.

Rechts op de foto: de gelukkigste man in Gerlos