Net op tijd parkeren wij onze auto bij het oude treinstation van Schierke in het Duitse Harzgebied. De oude stoomtrein blaast al donkere wolken uit de schoorsteen en de meeste plekken in de antieke wagons zijn al bezet. Gelukkig vinden wij nog net vier plekjes bij elkaar. Het duurt niet lang of de oude trein zet zich fluitend en puffend in gang. We gaan vandaag vanaf station Schierke naar de top van de Brocken, de hoogste berg van de Harz en we zijn van plan om te voet hier weer terug te keren.
Met de oude stoomtrein naar de top van de Brocken
De treinen van de Harzer Schmalspurbahnen (HSB) rijden hier al meer dan honderd jaar. Er zijn (m)eerdere stations, maar onze reis start in Schierke, nog altijd een ritje van 40 minuten naar de top van Brocken. Het ritje is een feest. Beurtelings ga ik even samen met Hugo of Elin op het balkon tussen de treinstellen staan. Het stinkt en het maakt herrie, maar dat is allemaal onderdeel van de charme van het reizen op deze manier. Vooral als de trein een bocht maakt, geeft dat een mooi overzicht op de locomotief en de wagons.
Als een kurkentrekker bedwingt de oude trein de Brocken. De Brocken is de hoogste berg van Midden-Duitsland en dus ook de hoogste berg van de Harz. Boven aangekomen stappen we uit en merken gelijk dat het een stuk kouder is dan beneden. We zijn hier op 1150 meter hoogte en dat voel je.
Op de top van de Brocken in de Harz
Boven op de Brocken is de hoge opvallende zendmast te vinden die vanuit de wijde omtrek zichtbaar is. Daarnaast staat een weerstation, een museum en een hotel. We besluiten even op te warmen in het museum. De kinderen maken een virtuele heksenvlucht rondom de berg. We leren over de weersomstandigheden op de Brocken en de bijzondere rol van de Brocken tijdens de koude oorlog. De berg was toen nog gesplitst in een Oost- en een West-Duits deel.
Voordat we ons gaan wagen aan de afdaling, lopen we eerst nog een ronde over de rondwandelweg. Eerst langs de Brockengarten, een botanische tuin met planten uit hooggebergten uit alle delen van de wereld, maar het is toch vooral het uitzicht rondom dat tot de verbeelding spreekt. We overzien het hele Harz gebied, het Thüringer Woud en het Sauerland.
Dan is het tijd om te starten met de afdaling. Onze eerste serieuze lange familiewandeling. Het doel is dat we teruglopen naar Schierke waar onze auto bij het treinstation geparkeerd staat.
De crash en de pleisters
We zijn net honderd meter onderweg als Hugo door een combinatie van lompheid en enthousiasme Elin ondersteboven rent en die krijst het uit. In het dal weten ze alvast dat we eraan komen.
Even denk ik dat dit het einde van de wandeling is; broek stuk, beide knieën open en een hand vol met bloed. Renske weet haar rustig te krijgen en met een serie pleisters wordt Elin weer opgelapt. Wonderwel ziet ze het nog zitten om naar beneden te lopen. Hugo heeft spijt van zijn onbesuisde actie en vanaf hier is hij ineens een stuk aardiger voor zijn zusje. Dat helpt bij het resterende deel van de wandeling.
Het eerste deel van de afdaling is nog een beetje saai. We lopen over asfalt en zijn daarbij zeker niet de enige. Grote groepen scholieren volgen luid zingend dezelfde route. Af en toe schiet er een fietser met hoge snelheid voorbij.
Teamwork voor het gezin
Na enig tijd gaan we van het gebaande pad af en kiezen een ‘pad’ bezaaid met grote rotsen. De groepen scholieren en de fietsers hebben we van ons afgeschud. Nu wordt het teamwork voor het hele gezin.
Hugo zoekt een geschikte route, ik klim hand-in-hand met Elin langs en over de grote rotsen en Renske loopt daar tussenin om te coachen en de boel bij elkaar te houden. Van een wandeling is eigenlijk geen sprake op dit gedeelte. Het is meer klauteren. Hard gaat het zeker niet, maar dat hoeft ook niet. We genieten met volle teugen van deze bijzondere route naar beneden.
Na lang klauteren komen we uiteindelijk weer bij de ‘gewone wandelaars’ op een geprepareerde wandelroute. Als we even in een hutje uitblazen vinden we tot groot enthousiasme van Hugo en Elin een stempelpost. Dit deel van de route maakt onderdeel uit van de Hexenstieg en op die route staan stempelposten. Die stempels kun je in een speciaal wandelpaspoort zetten. Hugo en Elin vinden het prachtig om zo nu en dan een stempel te verdienen. We stempelen de boekjes af en zetten onze tocht voort.
Vanaf hier is het nog een flink eind, maar vergeleken bij het rotspad een peulenschil en kunnen we veel sneller dalen. De oude stoomtrein passeert ons met regelmaat. De kinderen zwaaien vrolijk naar de treinpassagiers. We dalen en dalen. De afstand was toch wel ver, maar des te trotser zijn Hugo en Elin als we station Schierke weer in het vizier krijgen. Onze eerste échte wandeling als gezin is een feit. Er zullen er nog veel volgen.
Informatie over wandelen op de Brocken
Met de afstand van de ronde die wij boven op de Brocken liepen er bij opgeteld, was de totale afstand van deze wandeling bijna 12 kilometer. De uitdaging zit vooral in het rotsenpad. Elin is zes jaar en Hugo is acht jaar. Met name voor Elin was het een behoorlijke inspanning.
Verblijf in de Harz
Wij verbleven in de Harz het Hassenröder Burghotel, een zeer kindvriendelijk en mooi centraal gelegen in de Harz. Vanuit hier kun je allerlei leuke uitstapjes in de Harz maken.
Bespaar met de Harzcard
Als je in het bezig bent van een Harzcard kun je gratis met de trein naar de top. Ook de toegang tot het museum op de top is gratis met de Harzcard. Daarnaast krijg je bij meer dan 100 andere gelegenheden gratis toegang.
