Texel op de Fiets

Fietsen en kamperen zijn twee dingen die wij als gezin hoog op het lijstje hebben staan. Het lijstje van leuke activiteiten wordt verder aangevuld door ‘in de natuur zijn’ en op of nabij het water zijn. Voor onze fietsvakantie is de keuze dan ook snel gemaakt. Via Noord-Holland fietsen we de boot op en verkennen drie dagen lang Texel. Om vervolgens verder te ‘fietsen’ naar Vlieland, daarover later meer.

Klaar voor de Start

Al jaren zijn we stukje bij beetje aan het sparen, geen geld, maar spullen. Goed lichtgewicht materiaal is fijn om te hebben en (voor ons) essentieel voor een stuk comfort tijdens kampeertrips. Denk aan de Helinox stoelen en het tafeltje. Aan de Exped matjes die geen ruimte innemen en wel de kou vanuit de grond tegenhouden. Maar ook de tarp, de Trangia brander en goede fietsen zijn voor ons een must. En na een paar oefentrips is dit het echte werk. Bepakt en bezakt stappen we op een zondagochtend vroeg de trein in. Eerste doel: Schagen, Noord-Holland. Vandaar af is het fietsen geblazen.

Stoempen door de duinen

Vanaf station Schagen sturen we westwaarts, richting de kust. De stevige wind staat stevig op kop en na welgeteld drie kilometer is de eerste “oooohhhh, ik ben zo moeeee, is het nog veeeeeer?” een feit. Mirjam en ik schieten in de lach. We kennen het inmiddels, als we er straks een beetje ‘benzine’ ingooien zal het wel weer gaan. Een bezoek aan de bakker in Callantsoog werkt als een toverdrank. Dat we de wind nu schuin mee hebben helpt uiteraard ook mee. Floris is de jongste, maar in de glooiende duinen is hij in zijn nopjes. De oudste valt het zwaarder, maar ook hij trapt lekker door. Konijntjes, fazanten en wilde paarden zijn ons publiek, veel volk is er niet.

Camping ’t Woutershok

De overtocht verloopt heerlijk soepel, voor de jongens is dit een groot avontuur. Gespannen fietsen we de TESO boot op. Texel is al in zicht en precies twintig minuten later meren we al weer aan, soepeltjes rollen we het eiland op. In een poging de donkere wolken voor te blijven kiezen we de snelste weg richting charmecamping ’t Woutershok. Verkeerde routekeuze, in het open land met de wind vol van voren rijden we de regen in. Nat en koud zetten we de tenten en de tarp op. “Wij gaan spelen!” De rustige camping met grote plekken is schitterend, ook de speeltuin is meteen een hit. De enige manier om ze eruit te trekken is door te roepen: “We gaan pannenkoeken eten”. De Catharinahoeve aan de overkant van de camping is een succes, heerlijke pannenkoeken en achteraf een koffie met likeur bij de openhaard. Warm en voldaan kruipen we de slaapzak in.

Texelse schapen en Hollandse garnalen

Lammetjes knuffelen. “Durf ik dat?” Goede vraag, ondanks dat onze jongens graag in de natuur zijn is er altijd wel een angst voor een of ander dier. Of in ieder geval een gepaste afstand. Ook bij de Schapenboerderij Texel is het zo, Lucas zit met lammetjes, kippen en kuikens op schoot terwijl de jongste Floris op een meter of 4 toekijkt en al gauw een van de vele skelters te pakken heeft. De zon is van de partij en dat zorgt voor een flinke toeloop bij de demonstratie ‘Schapen drijven’. “ROS” met dat ene woord schieten de drie Australische schaapshonden de wei in. Binnen een minuut verschijnen er vijftig schapen met de drie honden in hun kielzog. Geweldig om te zien hoe de honden de controle hebben en houden. Met open mond kijken de jongens toe. Wat een top uitje zo, kleinschalig, toch divers en een must als je op Texel bent. “Mag ik ‘Wollie’ kopen van mijn eigen zakgeld?” Floris heeft een vriend voor het leven erbij, knuffel nummer tweeënvijftig gaat mee naar huis.

Na een klaargemaakte lunch op 1 van de vele picknicktafeltjes op het eiland is het tijd om aan boord te gaan van de TX20, de garnalenvisser. Met een gezelschap van zo’n vijftig medepassagiers trotseren we de woelige baren. Alleen al voor schipper Frido en zijn babbels moet je dit meemaken. De verbasterde uitleg in het Duits is hilarisch, Louis van Gaal is er niks bij. En dan te bedenken dat hij er na een half uur achter komt dat er helemaal geen Duitsers meevaren.. De netten zitten vol. “Wow, wat veel!” Was Lucas bij de lammetjes de stoerdere, hier is Floris onvervaard. Schollen, zeesterren en zelfs een krab pakt hij beet en zet hij weer overboord. Het gaat om de garnalen vandaag. De vangst wordt meteen gekookt en na een spoedcursus pellen ook geconsumeerd. Wat een dag! Met zeebenen stappen we weer op onze fiets. achttien kilometer tegenwind scheidt ons van de volgende camping. Vakantiepark de Krim is ons thuis voor de komende twee nachten.

Jutten en Bruuzen

Eindelijk hebben we wind mee, door de duinen fietst het (zonder bagage) heerlijk. We vliegen richting de Koog. “Kijk daar! Een boot in het weiland” Van een afstandje zien we het al liggen. Reddingscapsules, scheepswrakken en metershoge boeien liggen om Juttersmuseum Flora heen. Een leuke speurtocht leidt ons over het terrein. Wat een ‘zooi’, wat een verscheidenheid. Van aangespoelde flessenpost tot zakjes borrelnoten, vliegtuigmotoren en computers. We struinen rond tot de interesse bij de jongens opraakt en ze de speeltuin ontdekken. Voor ons middagprogramma gaan we weer het water op. Actie! “Is het spannend?” Jazeker, maar supergaaf. De ‘Bruuzer’ neemt ons mee op een uit de kluiten gewassen speedboot en met 80 kilometer per uur stuiteren en schieten we de Waddenzee op. “Whaaa, we gaan botsen” De van spanning en kou vertrokken bekkies zien het al gebeuren, we gaan recht op de TESO veerboot af. Maar de ervaren schipper heeft andere plannen, de boeggolven van de veerboot zijn een ideale speeltuin voor dit werk. Gillend van plezier ervaren we dit. Het hoogtepunt van Texel voor de jongens. Ook spotten we de zeehonden op de zandbank, degene in het water houden ons nieuwsgierig in de gaten. Weer een ervaring rijker. Dat wordt weer heerlijk slapen vannacht.

Vlieland in Zicht

De volgende ochtend pakken we in. Nog even voetballen met de vriendjes op de camping, nog een keer het warme zwembad in. We ontbijten in de zon. Heerlijk om zo buiten te leven, het liefst een graad of 10 warmer overigens, maar zo gaat het ook. Vanmiddag staat de overtocht naar Vlieland op het programma, maar eerst nog even naar het hoogste punt van Texel. Een korte fietstocht brengt ons richting de Vuurtoren. “Mogen we daar op?” 47 meter hoog is het icoon van Texel, de afbeelding staat zelfs op het ‘Skuumkoppe bier’. Het uitzicht is schitterend, al is het jammer dat we niet naar buiten kunnen, goede foto’s blijven daardoor achterwege, maar de ervaring is er niet minder om. Aan de Oostkant zien we onze volgende bestemming al liggen. De aanlegsteiger op het strand van Vlieland. Daarover meer in een volgende blog. Voor wat betreft Texel weten we nu al 1 ding zeker, drie dagen is veel te kort. Wordt vervolgd.

Deze trip is mede mogelijk gemaakt door Camping ’t Woutershok en de VVV Texel.