Bloemenzee in National Park Death Valley

door Roger
Afgelopen week was Death Valley in het nieuws. Vijf maanden geleden viel er uitzonderlijk veel regen op deze droogste en warmste plek van Noord Amerika. Met als resultaat dat er op dit moment – bij hoge uitzondering- duizenden bloemen bloeien op deze normaal zo dorre plek. Mijn gedachten gingen terug naar een paar jaar geleden toen ik dit National Park bezocht. Nog nooit was ik op een plek waar het zo heet was. Als je even uit de auto met airco stapte, voelde je dat je oogvocht aan het opdrogen was. Wat een geweldige rauwe en ruige omgeving.
National ParkDeath ValleyNational Park Death Valley

Naast Death Valley hebben we nog een aantal National Parks bezocht.  Het eerste park dat wij bezochten was Joshua Tree Park. Een woestijngebied, droog en dor. Er groeien cactussen in dit rotsachtige woestijnlandschap, maar het gebied is toch vooral bekend om de Joshua Tree die hier veelvuldig groeit. Die toch al beroemde struik (dus eigenlijk geen boom) werd nóg bekender doordat U2 een gelijknamig album maakte. Door het park zijn een aantal trails uitgezet. Zorg ervoor dat je voldoende water bij je hebt en dat je voldoende zonnebrand gebruikt als je gaat wandelen in dit park, onderweg zul je geen water en nauwelijks schaduw tegenkomen. Joshua Tree Park heeft diepe indruk op mij gemaakt, maar dan moet ik moet er bij vertellen dat dit ook het eerste National Park was dat wij bezochten . Vanaf hier werd het alleen maar spectaculairder en mooier.

National Park Joshua TreeNational Park Joshua Tree

Een konijn in Grand Canyon

‘A Rabbit, a rabbit!’ roepen twee Duitse toeristen gewapend met een verrekijker opgewonden als we uitkijken over de immense kloof van de Grand Canyon. Mijn vrouw en ik kijken elkaar aan. Sta je hier bij één van de grootste natuurwonderen op aarde, ga je heel druk doen, omdat je ergens beneden een konijn ziet. Vreemd.

National Park Grand Canyon

Naast de vele uitzichtpunten die je  rondom de Canyon kunt bezoeken, kun je verschillende trails wandelen door de kloof. Via de Bright Angel trail, een smal pad, kun je in de kloof afdalen. Even raakte we in de war toen een steenbok met imposante hoorns hetzelfde pad omhoog kwam lopen. Met onze rug tegen de muur passeerde het dier ons onverstoorbaar.  Je zou dit pad helemaal naar beneden kunnen lopen tot aan de Colorado rivier. Het wordt echter aan alle kanten afgeraden om dit pad in één dag op en neer te lopen. Het zou -mede door de warmte- fysiek te zwaar zijn en wij hebben er dus voor gekozen om iets voorbij de helft weer terug naar boven te lopen.
Achteraf raakte we aan de praat met drie vriendelijke Amerikaanse kerels die op het oog iets teveel bier en donuts tot zich genomen hadden. En zij hadden het geflikt! Helemaal naar beneden en weer terug omhoog.  1-0 voor hun. “Als zij het kunnen, dan hadden wij het ook gekund” dacht ik nog.

De dagen erna passeerden we regelmatig de Coloradoriver en ineens kwam het besef: die Duitse toeristen hadden het niet over een rabbit, maar over een ‘rapid‘; een stroomversnelling in de Coloradorivier.

Colorado riverNational Park Grand CanyonNational Park Grand CanyonNational Park Grand Canyon

Gelijkspel in Zion

In Zion liepen we een trail met de schitterende naam ‘Angels landing’. Een lange en pittige wandeling bergopwaarts, maar het venijn zit in de staart. Dat is heel steil en rotsachtig en alleen geschikt voor mensen die geen last van hoogtevrees hebben. De laatste paar honderd meter verandert het wandelen in klauteren en klimmen. Er zitten stukjes bij waar je een pad van een meter breed over moet, met aan weerszijden een afgrond. Maar is de top eenmaal bereikt dan is de beloning groot; een spectaculair uitzicht over Zion Canyon. Wij hebben die top bereikt en het toeval wilde dat we op de terugweg de drie Amerikaanse heren tegenkwamen, die we eerder bij Grand Canyon ontmoet hadden. En zij hadden de gang naar de top niet aangedurfd. Te hoog en te eng, eindstand 1-1.
 
OLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERA

Bryce Canyon
 is beroemd om zijn unieke rotsformaties.  Schitterende uitgesleten rotsen die ‘hooloos’ genoemd worden. Met een beetje fantasie ga je allerlei zaken herkennen in die rotsen. Eén van die rotsen vonden wij op ET lijken. Dit was voor ons een ‘baken’ in de rotsenzee tijdens onze wandelingen door dit park. Met zonsopgang en zonsondergang valt er een rode gloed over de hooloos wat het spektakel compleet maakt.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERA

Een reuzenboom en een reuzensprong in Yosemite

In Yosemite ontdekte ik dat mijn vrouw een uitzonderlijk talent heeft voor hoogspringen. We hadden uren grotendeels bergopwaarts gewandeld. Eenmaal boven hadden we met onze voeten in een ijskoud beekje genoten van onze meegebrachte lunch. Tijd om naar beneden te lopen. We waren druk aan het praten over al het moois dat we onderweg gezien hadden. En toen nam mijn vrouw een sprong, waar menig olympisch kampioen jaloers op zou zijn geweest. De reden? Ze stapte bijna bovenop een slang van ongeveer een meter lang. Achteraf bleek deze sprong (olympisch) goud waard te zijn. De betreffende slang was een zeer giftige ratelslang en je zou er toch niet aan moeten denken dat je daar -in the middle of nowhere- gebeten zou zijn. 

OLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERA

Yosemite is 3000 vierkante kilometer groot. Genoeg om je dagen lang te vergapen aan het natuurschoon. Je kunt ook reuzensequoias bewonderen in Yosemite en dat was mooi meegenomen: Sequoia national park hadden we namelijk overgeslagen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Tip: De meeste Nationale Parken vragen entreegeld. Als je een aantal van de Amerikaanse Nationale parken gaat bezoeken, koop dan bij het eerste park gelijk een Annual pass die toegang geeft tot álle parken. Dat scheelt (veel) geld en heb je al terugverdiend als je drie of vier parken bezocht hebt. Die pas is geldig voor één auto met inzittenden gedurende één kalenderjaar.

 

You may also like

Leave a Comment