Net aangekomen in het Duitse Zwarte Woud maken we eerst een selfie voor de prachtige Geroldsauer Wasserfall. Zeven uur eerder zijn Sander en ik vertrokken vanuit Nederland en nu staan we -bepakt en bezakt- in een totaal andere wereld. We dragen een rugzak van een kilootje of dertien slechts gevuld met noodzakelijke spullen om tot morgenochtend in het Zwarte Woud te kunnen blijven zoals een hangmat, een slaapzak, water, brood, twee halve liters bier en een tandenborstel.
Hoe komen we bij Camp Grimbach in het Zwarte Woud?
We beginnen met een tactische bespreking onder het genot van een biertje bij de Bütthof Hut. ‘Als alles volgens plan verloopt, dan zijn we over ruim twee uur op de plek van bestemming: Camp Grimbach.’
Daar zullen we -midden in het Zwarte woud- de nacht gaan doorbrengen. We bestuderen de routebeschrijving nog maar eens een keer. “Als we nu vertrekken zijn we voor het donker bij het kamp en kunnen we onze slaaphangmat nog met het laatste beetje daglicht ophangen”.
We vragen aan de dame achter de bar of zij weet welke richting we op moeten. “Naar rechts, dat is zeker, maar verder weet ik het eigenlijk ook niet”.
Hulplijn 1: Onze papieren route beschrijving
We hebben een beschrijving op een A4tje waarop uiteengezet is hoe we moeten lopen. Vol goede moed gaan we op pad. Het is prachtig hier. Langs de smalle paden staan denne- en sparrenbomen. Het is heuvelachtig en zo nu en dan klimmen we toch aardig omhoog.
Het probleem van een papieren routebeschrijving is dat als je fout zit, of je dénkt dat je verkeerd bent gelopen, dat je er ook niets meer aan hebt. Zeker niet als je in een bos loopt waar weinig herkenningspunten zijn. Na een uur slaat de twijfel toe. “Was dat die brug die bedoeld werd? Is dit het tweede pad rechts, of zijn we daar al lang voorbij?” We lopen door, maar bij elke stap neemt de onzekerheid een beetje toe. Je kunt hier best verdwalen; het Zwarte Woud is met zijn 160 kilometer lengte het grootste bosgebied in Duitsland.
Hulplijn 2: Een ouder echtpaar
Net als Sander en ik midden in een verhitte discussie over de te vervolgen route dreigen te raken, komt er een ouder echtpaar in een auto voorbij rijden. Kennelijk zien we eruit als drommels die wel wat hulp kunnen gebruiken, want ze stoppen spontaan en vragen of we soms verdwaald zijn. ‘We zoeken Camp Grimbach’. De man geeft ons geeft ons instructies: ‘Ah, nou dan ga je hier over 300 meter naar rechts, dan na 1,5 kilometer hou je links aan. Vervolg de weg 400 meter, dan links, na zoveel meter weer links en dan rechts en dan schuin omhoog.’
Of zoiets.
Oke, dat kunnen we niet allemaal onthouden, maar het is in ieder geval iets. Bovendien zijn we er zeker van dat we op de goede weg zijn. Met nieuwe moed vervolgen we onze weg.
Hulplijn 3: Vier Gé!
Als we vooraf hadden geweten dat we vrijwel in het hele Zwarte Woud geen bereik met onze slimme telefoons hadden gehad, dan hadden we de route waarschijnlijk beter voorbereid. Of we hadden het Handboek Oriëntatie beter doorgenomen. Samen proberen we de routebeschrijving van de vriendelijke man te reproduceren. We komen een heel eind en ons gevoel zeg dat er (bijna) zouden moeten zijn. Maar er is nog steeds geen spoor van Camp Grimbach.
‘Wat doen we?’ ‘Desnoods hangen we hier ergens onze hangmatten op.’ ‘Lopen we hier terug of lopen we nog een stukje voorbij die heuvel?’
We kiezen voor het laatste en dat blijkt een gouden greep: als we over het heuveltje zijn gelopen zie ik op mijn mobieltje één streepje bereik. Nét voldoende om de GPS coördinaten van Camp Grimbach in Google Maps in te voeren en een vertrouwde damesstem wijst ons het laatste stukje van de weg.
Camp Grimbach; bestemming bereikt!
We zijn er! We hebben het ‘kamp’ bereikt, hoewel er hier maar weinig aan een kampeerplek doet denken. Het is hier net zo mooi, maar niet veel anders dan de rest van het Zwarte Woud. Er is een plek om een vuur te maken omringd door een paar grote rotsen en een stuk verderop staat een houten huisje dat voor een toilet door moet gaan.
Verder is hier eigenlijk niets, maar dat maakt het nou juist zo mooi. Het is wel een plek waar je legaal mag kamperen. Inmiddels is het gaan schemeren dus we haasten ons om onze meegenomen hangmatten in de bomen op te hangen.
Fikkie steken en slapen in het Zwarte Woud
Als de hangmatten in de boom hangen gaan we vuur maken. We eten een broodje en drinken een biertje en vermaken ons met het zoeken van takken en het voeren van het kampvuur.
Het koelt snel af, dus niet al te laat besluiten we onze slaapzak op te zoeken. Als ik even lig, merk ik dat ik in de haast mijn hangmat scheef heb opgeknoopt. Het resultaat is dat ik de halve nacht met slaapzak en al omlaag schuif en me steeds probeer terug af te zetten om weer goed te liggen. Eigenlijk moet ik eruit om het op te lossen, maar buiten de slaapzak is het steenkoud. Ik slaap nauwelijks, maar toch is het bijzonder. Overnachten in het Zwarte Woud doet zijn naam eer aan. Het is hier werkelijk aardedonker.
De hele nacht hoor ik de uilen. Eén keer hoor ik gekraak redelijk dichtbij de hangmat. Kennelijk loopt er een dier, maar wat zou het zijn? Na een halve nacht omlaag schuiven ga ik er toch maar uit om de hangmat opnieuw op te knopen. De rest van de nacht lig ik iets comfortabeler. Note to myself: volgende keer gelijk doen.
Rise and shine in het Zwarte Woud
De volgende ochtend is Sander ook al weer vroeg uit de veren. Hij heeft niet veel beter geslapen dan ik. Zijn hangmat hing (wel) mooi recht, maar hij had het koud gehad. Uiteindelijk hebben we toch nog een uurtje of acht geslapen. Bij elkaar opgeteld dan. Maar wat geeft het? We zijn weer een unieke en een fantastische ervaring rijker.
Informatie over overnachten in het Zwarte Woud
De Geroldsauer wasserfall ligt in Baden Baden.
Vanaf de parkeerplaats is het slechts een paar honderd meter lopen.
Camp Grimbach: Een plaats waar je legaal mag overnachten. Dat mag niet zomaar overal! Het kamp is gelegen op 670 meter hoogte.
Voor een overnachting is vooraf reserveren verplicht. Wees slimmer dan wij en download vooraf een kaart op je mobiel met daarop de GPS coördinaten.
Follow
Leave a Reply