Kijk! Daar hangt een bordje met “We sell wine”. We rijden op een landweggetje door het Loiregebied. Die mensen zullen vast een beetje Engels spreken. Wij spreken namelijk nauwelijks Frans. We rijden het terrein op, maar het lijkt verlaten. Toch heel even kijken bij dat oude huis. Een hond slaat aan en een oude tandloze wijnboer komt naar buiten. Even overwegen we nog om er snel vandoor te gaan. Te laat. Met handen, voeten en zeer gebrekkig Frans probeer ik uit te leggen dat we goed volk zijn en dat we wat van zijn wijn zouden willen proeven.
De boer blijkt uiterst vriendelijk en schenkt een witte wijn in en geeft ons en passant nog wat toeristische tips over de kastelen in het Loiregebied. Hij vraagt ons of we al in Chaumont sur Loire zijn geweest.
Daar zijn we inderdaad geweest. Het kasteel Chaumont sur Loire doet sprookjesachtig aan en is prachtig bewaard gebleven. Het kasteel ligt hoog boven de stad en kijkt uit op de rivier de Loire. De kinderen leken vooral onder de indruk van de prachtige akoestiek waarin een kreet meteen een enorme galm wordt en de enorme gangen waar je heel hard kan rennen. Gelukkig kunnen ze naar hartenlust schreeuwen en rennen in de tuinen. Prachtige natuur, in- en uitheemse plantsoorten, afgewisseld met kunst zorgen ervoor dat je alleen al een dag nodig hebt om de kasteeltuinen te bezichtigen.
De boer schenkt ons nu een rode wijn in vraagt en vraagt of we al in het kasteel van Blois zijn geweest. Weer kunnen we bevestigend antwoorden. De stad Blois is gebouwd op 2 heuvels aan de oevers van de Loire. De stad heeft 52.000 inwoners, maar toch doet het door de smalle en steile straatjes nog aan als een groot dorp. Aan de noordzijde bevindt zich het Chateau de Blois. Dit kasteel was oorspronkelijk een 13e eeuws slot en werd bewoond door de graven van Blois.
Recht tegenover het kasteel ligt het Maison de la Magie. Dit museum is een eerbetoon aan de wereldberoemde boeienkoning en magiër Robin Houdini die in Blois werd geboren. Ieder kwartier komen vier goudkleurige mechanische draken uit de ramen om je naar binnen te lokken. In ons geval was dat overigens niet gelukt. We dachten dat het niet “boeiend” genoeg was voor onze kinderen.
Ditmaal schenkt de boer een rosé voor ons in waarmee hij kennelijk een prijs heeft gewonnen. “Elke toerist gaat naar Amboise, zijn jullie daar geweest?” Ja, daar zijn ook geweest. We gaan met hulp van de alcohol steeds makkelijker Frans spreken.
Amboise is een vliegenpoep op de Franse landkaart, maar toch heeft Amboise twee toeristische toppers binnen de gemeentegrenzen. Het Chateau van Amboise en een museum over het leven en werk van Leonardo da Vinci. Voor het kasteel moet eerst een flinke klim gemaakt worden, maar dat dat is het waard. Het kasteel is goed bewaard gebleven en het lijkt niet eens zo lang geleden dat het nog bewoond was. Als je boven op een van de torens staat, heb je een prachtig uitzicht over de oevers van de Loire.
In Amboise is ook Clos Lucé gesitueerd. Een klein kasteel waar uitvinder, ingenieur, filosoof, natuurkundige, scheikundige, anatomist, beeldhouwer, schrijver, schilder, componist en beroepsuitslover Leonardo da Vinci zijn laatste adem uit blies. Het kasteel doet nu dienst als museum waar allerlei markante uitvindingen van Leonardo da Vinci staan zoals een tank, een zweefbrug, een graafmachine een zweefvliegtuig en zelfs de voorloper van een helikopter.
Amboise heeft een historisch centrum met een kleine winkelstraat vol met te dure winkels. Beetje overspoeld door toeristen, dus daar heeft die boer wel gelijk in. Verder lopen er dorpelingen verkleed als ridder en jonkvrouw rond. Als je het leuk vindt, dan gaan ze gewillig met je op de foto.
Lekker die rosé trouwens, doe er nog maar één. Hij informeert of we ook bij Chambord zijn geweest. Nu moeten we ontkennend antwoorden. Hoewel Chambord het grootste, beroemdste en waarschijnlijk het meest indrukwekkende kasteel uit de omgeving is, hebben wij er niet voor gekozen om er naar toe te gaan. We hadden gelezen dat dit kasteel in het hoogseizoen overspoeld werd door toeristen en dat de 440 kamers van het kasteel niet heel spannend zijn voor (onze) kinderen. Volgens de boer een misser. Je moet die reisverhalenschrijvers dus ook niet altijd serieus nemen.
Dus we hebben nog een reden om terug te komen naar de Loire.
En redenen zijn er trouwens genoeg: fantastische kastelen, mooie rivierlandschappen, oude kneuterige dorpjes en heerlijk eten. En daarbij ook nog eens massa’s land- en bosweggetjes die het tot een waar fiets- en wandelparadijs maken. Dit alles wordt dan nog eens gecompleteerd met uitgestrekte bossen en wouden waar het in de zomer heerlijk toeven is. Middelpunt in dit mooie en glooiende landschap is natuurlijk de rivier de Loire, die voor een groot deel tot het werelderfgoed van Unesco behoort.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over vriendelijke wijnboeren en heerlijke wijnen.
Follow
Leave a Reply