Ik moet jullie een kijkje geven in mijn gedachtenkronkels. Situaties waarin ik voor schijnbaar logische keuzes sta, maar waarbij mijn verstand het aflegt tegen de verlokkingen van de reisavonturen. Het begint met alledaagse dilemma’s die plotseling veranderen in vakantie-gerelateerde keuzes.
Zo zit er sinds een flink aantal jaar een scheur in mijn gordijn. Ooit ontstaan door mijn zoon –toen nog een dreumes – die het leuk vond om zich keer op keer in de stof te wikkelen. Inmiddels is mijn jongen een bijna-puber van 1 meter 50 en het gat zo groot dat hij er doorheen kan stappen.
Een imperfectie in mijn huis die schreeuwt om aandacht. Ik zou met drie klikken nieuwe gordijnen kunnen bestellen, maar steeds als ik tot actie wil overgaan, als ik de nodige financiën voor vervanging bij elkaar heb, dwalen mijn gedachten af. Net als ik voor 700 euro nieuwe gordijnen heb uitgezocht en alleen nog maar op ‘bevestigen’ hoef te klikken, fluistert een stemmetje in mijn hoofd iets over een midweekje Texel. Die scheur kan best nog even wachten, denk ik bij mezelf, en ik waan me alvast met mijn voeten in het zand genietend van de zilte zeelucht.
En dan hebben we nog de kwestie van de 25 jaar oude bank. Versleten en doorgezakt. Elke keer als ik erop zit, word ik eraan herinnerd dat het tijd is voor een upgrade. Ieder jaar in mei – als het vakantiegeld gestort is – surf ik op het web op zoek naar een nieuw exemplaar. Maar wacht eens even, is daar niet de verleiding van een vakantie naar de paradijselijke en groene eilandengroep Azoren? Ik bedoel: wat is belangrijker? Comfortabel zitten of zonnebaden op een prachtig eiland? Ik denk dat het antwoord voor zich spreekt.
Nieuwe eettafel kopen? Deze doet het toch nog? Salontafel vervangen? Dat komt later wel eens. Een ander dressoir? No way!
Inmiddels lijkt mijn inrichting op die van een vrijgezelle rechtenstudent in een antikraakwoning. Het is bizar hoe vakantie ervoor zorgt dat mijn logica verdraait en ik de grens van financiële redelijkheid keer op keer weet te overschrijden. Steeds opnieuw word ik verleid door de belofte van avontuur, ontspanning en vrijheid.
Dus, terwijl ik hier zit op mijn versleten bank met uitzicht op de scheur in mijn gordijn, weet ik dat ik binnenkort weer zal toegeven aan mijn innerlijke vakantieverslaving. Opnieuw zal ik mijn verstand opzijzetten en de onvoorspelbare weg van avontuur inslaan. Maar ach…
Uiteindelijk zijn het toch de ervaringen die mijn hart vervullen, zelfs als mijn portemonnee een beetje treurt.
