Drie weken geleden kregen Edwin en ik een mail. ‘Hebben jullie zin in een sportieve activiteit na de meerdaagse bergwandeling? Je kunt bijvoorbeeld kiezen uit kanoën, raften of via ferrata’.
Via wattes? Als ik het intyp op Google en ik klik op afbeeldingen zie ik wat mensen aan een rotswand bungelen. Het ziet er spectaculair uit.
‘Dat via ferrata lijkt ons wel wat’ antwoord ik nogal impulsief.
De ijzeren weg omhoog
Nu is het zover. Instructeur Julien heeft ons opgepikt bij ons hotel in Ancelle en we rijden in tien minuten tot aan de voet van een monsterlijke rots. Dit is het decor van ons nieuwste avontuur. Als we richting de rots lopen, lijkt hij bij elke stap hoger en hoger te worden. Door mijn milde angst voor hoogten voel ik bij elke stap het vertrouwen en de kracht wegebben.
Julien doceert ons onderweg ‘Via ferrata is een Italiaanse term en het betekent zoiets als ijzeren weg. Een via ferrata is een met staalkabels uitgezet parcours langs een rotswand.’
Over twee uur bier drinken
Onwennig trekken we onze klimgordel aan en we zetten de helm op. Er wordt een touw geknoopt die ons drieën verbindt. Even slikken en daar gaan we dan. Op 25 meter hoogte giert de adrenaline door mijn lichaam. Als ik naar boven kijk zie ik Julien met het gemak van een circusaap naar boven klimmen. Als ik omlaag kijk zie ik de diepte en Edwin die van de warmte en inspanning leeg loopt van het zweet. Steeds een stukje hoger. Steeds weer de karabijnhaken één voor één overzetten op een nieuw stuk kabel.
Julien coached ons: ‘if you trust me, you will be drinking beer in two hours’.
Als we halverwege zijn, op bijna 100 meter hoogte, krijgen we de keuze: ‘We kunnen er hier uit, en naar beneden wandelen of we kunnen doorklimmen naar boven’. De verleiding om eruit te stappen is er wel, maar de verleiding om de top te halen is toch groter.
De beloning wacht op de top
Julien moedigt ons aan: ‘At the top there are groupies waiting for you’. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. In iets hoger tempo klimmen we door. Of het door deze belofte komt, of door vaardigheid, maar naar mate we hoger komen gaat het steeds eenvoudiger. Ik merk dat ik veel rustiger word en beter mijn voeten op de steile rotswand weet te plaatsen. Vlak voor de top, op 190 meter hoogte, voeren we ineens een geanimeerd gesprek over wolven die steeds meer in dit gebied voorkomen.
Voordat ik er erg in heb staan we boven. Zoekend kijken we om ons heen als we boven zijn. Groupies zijn er niet, maar we zijn er allerminst teleurgesteld over. Wat voelen Edwin en ik ons euforisch. We did it! Meer dan ooit geldt hier, hoe zwaarder de klim, des te mooier het uitzicht.
Special thanks to Julien Dusserre who made the pictures on the cliff. I really didn’t had the guts to do it myself.
Informatie:
Wij boekten de via ferrata in Ancelle bij Guide de Haute Montangne
Julien Dusserre is een uitstekende instructeur die je met kennis, kunde en humor boven brengt.
Via onderstaande website kun je een reservering maken, ook voor bijvoorbeeld canyoning of alpinisme
Vanaf 8 jaar kan -en mag- er meegedaan worden met een via ferrata.
Follow
2 Comments