“Waar zijn we nou eigenlijk?” Vriend Frank heeft zich duidelijk niet helemaal goed ingelezen. Samen met Bas en Rene zijn we gevieren op vriendenweekend in de Ardennen. En wel in de provincie Luxemburg, een onderdeel van België. Om morgen te voet de grens over te steken naar het Groothertogdom Luxemburg. De Ardennen houden zich niet aan landsgrenzen. Hoe kunnen we dat nu beter doen dan via de ‘EscapArdenne’, een 157 kilometer lange Trail die de Ardennen doorkruist en je in staat stelt om de Ardennen te beleven in plaats van te bezoeken.
Boys will be Boys
Slapen tussen de bomen
De dag hiervoor zijn we het landgoed van Cabanes de Rensiwez opgereden. Een kleine 300 kilometer van Utrecht staan hier een twintigtal boomhutten, verspreid over een enorm oppervlak. Buren heb je niet, alleen de vogels en met wat geluk herten. De langsstromende rivier versterkt het natuurgevoel nog wat meer. We vissen wat, vinden rivierkreeften en laten de rust van het gebied op ons inwerken. Wat een heerlijk begin van het weekend zo. De vuurplaats bij onze Cabin d’Isabelle wordt ingewijd, de gekregen lucifers laten we onaangetast, de meegenomen vuursteen moet ons voorzien van warmte. Dat lukt, al is het alleen maar door het harde werk om DE juiste vonk zijn weg te laten vinden in het gesprokkelde hooi. En zoals altijd, net als je het bijna opgeeft, is daar de juiste vonk. Vuur! Een oerkreet klinkt door het stille bos. Tot laat in de avond zitten we rond het kampvuur, prima start zo!
Waalse Gaai en Rode Wouw
“Allez, waar zal ik eens beginnen, zeg” Gids Denise moet keuzes maken, er is ook zoveel te vertellen. Over het ontstaan van de Ardennen bijvoorbeeld, of over het propere gedrag van de das. Elke twintig meter is er een nieuw verhaal, stuk voor stuk interessant, al wordt de sfeer af en toe wat melig. Bloedserieus vragen we naar het broedgedrag van de Waalse gaai bijvoorbeeld. Even is Denise van haar stuk, maar al gauw begrijpt ze de sfeer en gaat er lekker in mee. Praktische tips, als het onderscheiden van een pootafdruk van een hert ten opzichte van een wild zwijn, handig voor ons bivak vanavond. Weegbree smeren op de prik van de brandnetel, die tip komt sneller van pas dan gedacht. Ook de verschillen tussen de buizerd en de rode wouw nemen we ter harte. “Ik hoop toch dat ik jullie wat bijgebracht heb zeker?” Na twee uur ‘wandelen’ en keuvelen is het alweer gedaan. De kilometers waren het niet, maar deze ochtend heb ik meer geleerd dan in 4 jaar biologieles.
Suppen op Lac Nisramont
Ondanks de intredende herfst is het nog goed toeven. De hoogteverschillen overwinnen in het zonnetje maakt dat de zweetklieren overuren maken. Gelukkig is daar water! Het ‘stuwmeer’ Lac de Nisramont. Het is eigenlijk een bijeenkomst van twee takken van de Ourthe, bijeengehouden door stuwdammen. Wij gaan hier SUPpen! Stand Up Paddling, oftewel; proberen te blijven staan op een surfplank en dan ook nog peddelen. Hoe moeilijk kan dat zijn? Roelian van SupArdennen.BE neemt ons bij de hand. En wat blijkt, ondanks de wijn bij de lunch staan we binnen no-time stevig op de boards en peddelen we weg. Roelian moet de geavanceerde oefenstof eerder dan verwacht uit de hoge hoed toveren -“Beste groep ooit”- en trots voeren we de opgegeven oefeningen uit. Ruim twee uur spannen we ons fysiek in en natuurlijk moet er zo af en toe geplonst worden. Maar alleen omdat het zo warm is uiteraard..
Op naar het ‘Blanc Bois’
Met natte haren en een ervaring rijker stappen we de EscapArdenne weer op. Anderhalf uur lang volgen we de single trail. Door het oneffen terrein is het lastig om goed rond te kijken, veelvuldig staan we even stil om de Ourthe en haar oevers af te speuren naar wild. Sporen genoeg, maar de bevers en herten laten zich niet zien. De natuur is hier behoorlijk ongerept, bomen liggen over het pad en dus klauteren we wat af. De mens is hier ondergeschikt. Vermoeid van de lange dag en het buiten zijn stappen we de bivakzone van ‘Blanc Bois’ op. We zijn niet de enigen, maar vinden een prachtige plek op centimeters dik mos en onder fijnsparren zo hoog als flatgebouwen. Lang luisteren we naar mogelijke dierengeluiden, maar pas wanneer de tent opgezocht is barst het los. Een kakofonie van uilengeluiden. De bosuilen voeren een showtje op, ondanks de ‘herrie’ valt iedereen snel in een verdiende slaap.
Ardennen, grensverleggende ervaring
“Koffie?” Het brandertje gaat aan, de oploskoffie gaat er gretig in. Het ontbijt bestaat uit een stuk appelvlaai en rauwe ham met krentenmik. Het gaat om het idee. Het mos en de sparren hebben voorkomen dat we in een natte dauw wakker worden. Tent en spullen zijn vlot ingepakt en met de warme ochtendzon in de rug gaan we verder op pad. Luxemburg, we komen eraan. De lange broek en jas gaan al na een klein half uur de rugzak in, de hellingsgraad is pittig en dat brengt warmte met zich mee. “Is dat een buizerd of een rode wouw” Inmiddels weten we het antwoord, de rode wouw is imposant aanwezig en tekent de rol van de natuur in dit gebied. Na het passeren van de grenspaal wordt het landschap meer open, Zuid-Limburg-achtig. Het tempo zit er goed in en binnen 3 uur lopen we de 14 kilometer naar Moulin d’Asselborn. Het einde van onze trip. Buiten zijn, actief bezig en in gezelschap van goede vrienden. Voor mij een ideale combinatie. Drie uur van huis, maar dan ook echt helemaal weg van thuis.
Alle informatie over deze trip naar de Ardennen
Deze trip is mogelijk gemaakt door Visit Ardenne, het toerismebureau van de Belgische, Franse en Luxemburgse Ardennen. Ons startpunt was het park ‘Cabanes de Rensiwez‘, een kleine 300 kilometer vanaf Utrecht. Ons eindpunt lag in Luxemburg, Moulin d’Asselborn. Halverwege maakten we de SUP tour op het ‘Lac de Nisramont. Dit deden we met SUP Ardennen.
De hele trail ‘EscapArdenne‘ bestaat uit 2 trails. De Eisleck Trail (106 km, België en Luxemburg)en de Lee Trail(53 km, Luxemburgse stuk). Gezamenlijk goed voor 160 kilometer aan wandel en natuurplezier.
