De dames van Travelvibe en de mannen van Vaders op Reis schrijven met elkaar over vakantiebeleving en reiservaringen.
Er is nu eenmaal een duidelijk verschil tussen mannen en vrouwen. En dat geldt natuurlijk helemaal wanneer het gaat om reizen. Niet alleen de beleving van de trip is anders, ook het traject naar de reis toe leidt een geheel eigen weg in een mannen- en een vrouwenbrein. Het soort reis maakt daarbij geen verschil; Struggles liggen altijd op de loer. Voor Vaders op Reis (de mannen) en Travelvibe (de vrouwen) aanleiding genoeg om digitaal met elkaar in gesprek te gaan. Samen bespreken zij allerlei onderwerpen die met reizen te maken hebben. Dit keer: Vakantieblues
Hello Ladies,
We denken dat we hier met een unicum te maken hebben, wij denken namelijk zomaar grotendeels hetzelfde over dit onderwerp. De Vaders zien het ook nog niet zo zitten om het ‘echte leven’ in te gaan. We staan hier alles behalve alleen in. Uit onderzoek blijkt volgens IDEWE, in ons land de grootste externe dienst voor preventie en bescherming op het werk, dat meer dan acht op tien werknemers aangeeft bij het hervatten van het werk na verlof last te hebben van ‘vakantieblues’.
Edwin was de dag van zijn thuiskomst al weer druk aan het zoeken naar nieuwe uitdagingen, een week fietsen in Zuid-Portugal met het gezin, of een herfstachtige wandeltocht door Thuringen. Misschien wel naar Kaapverdië of toch de opblaaskajak maar eens gebruiken voor een weekendje op een rivier. Dat terwijl zijn vrouw vooral nog vast wilde houden aan het achter hen liggende avontuur. Ze eten Sloveense Cevaptici op de barbecue, proberen tot laat buiten te zitten en het op blote voeten lopen wordt zo lang mogelijk volgehouden.
Het moeten, het niet compleet vrij zijn, het is haast ondraaglijk. Daar komt bij dat fietsvriend Frank een maand lang de wijde wereld gaat ontdekken, fietsend van hier naar Rome. Hij wel! Jaloezie ten top.
Maar OK, langzaamaan komen de nieuwe plannen alweer wat tot leven, we zijn zelfs alweer een weekendje gaan kamperen, back to basic, voetjes in het gras.
Ook bij Roger heeft de vakantieblues hard toegeslagen. Als hij dan toch al met tegenzin weer aan de slag moet, dan helpt een uitpuilende mailbox, een overvolle agenda, automatenkoffie, de kom-ik-wel-op-tijdstress en de hele dag binnen zitten niet. Maar het allerergste vindt hij toch dat hij naar heel veel lege bureau’s zit te kijken. Waarschijnlijk van collega’s die nog wel vakantie vieren in een warm en tropisch oord. Onuitstaanbaar. Hij blijft weg van social media om te voorkomen geconfronteerd te worden met overdreven happy family’s die heerlijk van het goede vakantieleven genieten. Uiteraard gunt hij iedereen zijn welverdiende vakantie, maar val hem er op dit moment niet lastig mee!
Hij kan het even niet aan.
Maar laten we het eens proberen om te draaien. Hoe vaak gaan wij weg in het jaar? Minstens een keertje of tien? Hoe erg moet het dan wel niet zijn, voor al die thuisblijvende vrienden en collega’s die al die schitterende plaatjes van ons steeds voorbij zien komen?
Zijn we dus behalve slachtoffer ook niet een beetje dader van die vakantieblues bij anderen?
Tot snel, in betere tijden!
De Vaders op Reis.
