Al weken probeert Hugo erachter te komen wat we nou toch gaan doen tijdens het ‘traditionele’ vader en zoon weekend. De bestemming had ik al verklapt; dit jaar gaan we naar de Belgische Ardennen en om specifieker te zijn de provincie Luik. Meestal kan ik het programma geheim houden, maar af en toe ontsnapt door mijn enthousiasme toch een detail. Nu is het eindelijk zover. We hebben geparkeerd bij de stuwdam van Robertville en wandelen nu over de kronkelige paden.
De waterval
Al snel zien we in de verte onze bestemming voor vandaag, kasteel Reindhardstein. Het gaat ons in dit geval meer om de ‘hike’ dan om de bestemming, dus we volgen eerst de borden ‘Cascade’. Aangekomen bij de waterval blijkt het best nog wel uitdagend om echt dichtbij die waterval te komen. We moeten een steil en modderig paadje afdalen om vervolgens van rots naar rots aan de overkant van de rivier ‘La Warche’ zien te komen.
Het lukt ons zonder een nat pak. Nu staan we onderaan de waterval, waarvan gezegd wordt dat het de hoogste van de Ardennen is en we en frissen ons een beetje op aan het kletterende water.
De wandeling naar Reinhardstein
We vervolgen onze weg richting het kasteel. Even verderop worden we verrast door een kapotte houten brug, waardoor we al weer via ‘stepstones’ aan de overkant van het riviertje moeten komen. Handiger en sneller dan de eerste keer sprint Hugo als een jonge hinde van steen naar steen. Handig als een ouwe steenbok spring ik hem achterna. Dit is het avontuur waar we naar op zoek zijn in de Ardennen! Enthousiast beginnen we aan de klim richting het kasteel.
Hugo is onvermoeibaar en loopt snel omhoog. Veel eerder dan verwacht bereiken we kasteel Reinhardstein. Omdat we vroeger zijn dan gedacht besluiten we om mee te gaan met de gegidste tour door het kasteel. Dat is de enige manier om het kasteel ook van binnen te kunnen bekijken.
Het kasteel Reinhardstein
Kasteel Reinhardstein is ooit gebouwd in 1354. Door de jaren heen regelmatig van eigenaar verwisseld en uiteindelijk verlaten en vervallen. In 1965 ’ontdekt’ professor Overloop de ruïnes in de Marque Ardenne en hij geeft opdracht om de oude glorie te herstellen. Dat is goed gelukt. In een rondleiding van anderhalf uur ontdekken we de prachtig gerestaureerde vertrekken zoals ridderzaal, wachterszaal, de kapel, maar ook de woontoren. Alle ruimtes zijn (opnieuw) ingericht met harnassen, wapenuitrustingen, wandtapijten, schilderijen en alles wat je verwacht aan te treffen in een middeleeuws kasteel.
Inchecken in Stavelot
De rondleiding duurt Hugo net iets te lang, dus hij staat al weer te popelen om onze tocht te vervolgen. Een rechtstreeks pad, leidt je binnen ‘no-time’ terug naar de parkeerplaats in Robertville. Dat zou te makkelijk zijn, dus wij nemen een lange omweg terug. Vandaag hoeven we tenslotte alleen nog even in te checken bij onze accommodatie in Stavelot. Onderweg naar ons huis voor dit weekend stoppen we bij een echte Belgische friture. Je begrijpt dat er tijdens dit ‘mannenweekend’ niet gekookt wordt.
Klimmen in Forestia
Hugo is een zeer energieke jongen met een liefde voor dieren. Een bezoek aan Forestia blijkt een schot in de roos. Forestia in de Ardennen combineert een klimpark met een dierenpark. Als we aan komen rijden is de grote parkeerplaats nog helemaal leeg. We hebben er zin in en staan dus al iets voor openingstijd te popelen voor de deur.
‘We verwachten in de middag flink wat regen, dus het best kunnen jullie met het klimgedeelte beginnen’ zo luidt de wijze raad bij de kassa. Na een korte maar degelijke uitleg bij het klimbos mogen we aan de slag. Althans, Hugo mag eerst een baantje klimmen om te oefenen en die is niet toegankelijk voor volwassen. Coachend vanaf de grond, help ik Hugo over en langs de hindernissen.
Het is niet voor het eerst dat we een dergelijk klimparcours doen, dus al snel heeft Hugo de slag te pakken. Nu gaan we samen het ‘Fretparcours’ doen. Het is niet zo zeer de hoogte van de hindernissen die tot de verbeelding spreekt, maar wel de lengte van het parcours. Een lange aaneenrijging van obstakels, hindernissen en uitdagingen. Een ideale ouder-kind activiteit.
We doen uiteindelijk alle banen die geschikt zijn voor achtjarigen en pakken stiekem het Wasbeerparcours mee, die eigenlijk vanaf negen jaar is. Na een paar uurtjes activiteit hebben we honger als een paard, dus gaan we richting de ‘Forest bar’ voor een stevige maaltijd. We zijn weer opgeladen om het dierenpark gedeelte van Forestia te gaan ontdekken.
Dieren voeren in Forestia
De dieren hebben de ruimte hier. Verdeeld over 44 hectare zijn hier 30 diersoorten. Veel daarvan kun je ook in het wild tegenkomen in de Ardennen. Wil je alle dieren (goed) bekijken, dan loop je zo’n ruime vijf kilometer. En dat doen we dus ook. Gewapend met een zakje voer beginnen we aan onze ronde. Veel van de dieren mag je voeren en komen graag iets halen en eten het voer uit je hand.
Als we alle dieren gezien hebben en onze ronde bijna hebben afgemaakt, gaat het -zoals de dame aan de kassa al voorspeld had – storten van de regen. Voor ons het signaal om naar de auto te rennen. Uiteraard niet omdat we bang zijn om een beetje nat te worden, of dat we het zat zijn, maar vooral omdat we nóg iets op het programma hebben staan vandaag.
Buiten spelen bij Val de Wanne in de Ardennen
We komen aan bij de langste skipiste van België (ruim één kilometer lang) gelegen bij het mooie dorpje Val de Wanne nabij Trois-Ponts. Vanaf het pisterestaurant, bovenaan de piste, kijk je uit op de omgeving van Stavelot.
Uiteraard komen we hier niet om te skiën in deze periode van het jaar. Nee, we gaan spelletjes doen. Hoewel de afstand tussen Forestia en Val de Wanne slechts 20 kilometer is het hier droog en blijkt het hier helemaal niet geregend te hebben. Komt mooi uit, want wij gaan buiten spelen!
We starten met ‘tubing’. We glijden met een opblaasband van een helling af. Als je de onderkant van de band met zeepsop insmeert, ga je extra snel over de borstelbaan. We zijn bijna de enige, dus zonder wachttijden (of even pauze om op adem te komen) glijdt Hugo wel 15 keer achter elkaar van de heuvel, waarbij het de uitdaging is om steeds zo ver mogelijk te komen. ‘Nu nóg harder duwen pap’. Het verveelt nooit, maar je wordt er behoorlijk moe van. Tijd dus voor een volgend onderdeel: het labyrinth.
Verdwaald in het doolhof van Val de Wanne
Er staat hier een enorm houten doolhof met vier torens. Doel van het doolhofspel is dat je elke toren moet zien te bereiken. In elke toren staat een vraag die je moet beantwoorden. Nog moeilijker wordt het, als je de torens in de juiste volgorde probeert te vinden. Na ruim een half uur dolen hebben we pas twee torens gevonden, terwijl er nog zo veel meer te doen is in Val de Wanne.
Ik beken: daarna hebben we af een toe een keer afgesneden door ónder de houten afscheidingen door te kruipen. Daardoor vonden we de laatste twee torens vrij snel. Tip voor een volgende keer of voor anderen, is dat je ruim de tijd voor het doolhof neemt. Het is lastiger dan je denkt en als je het helemaal eerlijk speelt, ben je al gauw een uur aan het dolen.
Nog meer spelplezier bij Val de Wanne
Na het doolhof proberen we het BMX parcours af te leggen zónder te trappen, we spelen een stuk of vijf holes boerengolf, we doen een skelterrace en een paar potjes kegelen. Terwijl ik een drankje drink op het terras gaat Hugo nog even springen op de trampoline en het luchtkussen.
Wat een boel vermaak hier in Val de Wanne. Wij waren er een paar uurtjes, maar we hadden ons veel langer kunnen vermaken. En dan hebben we de topattractie nog niet eens gedaan. Je kunt hier ook downhill met een step, een trike (drie wielen) of devalkart (vier wielen).
Watervallen van Coo
‘Pap, je had me nog een waterval beloofd’. Dat is waar. Zoals gezegd had ik het meeste van van het Ardennenprogramma geheim gehouden, maar ik had al iets verteld over de waterval van Coo. In de vroege morgen staan we –als enige- onderaan naast het razende water. Het water klettert vijftien meter naar beneden en qua breedte is de waterval is ook bepaald niet kinderachtig. We bekijken de waterval uit elke hoek en wandelen een klein stukje langs de Amblève rivier.
Dan stappen we weer in de auto. We hebben nog twee stops te gaan in dit vader-zoon weekend in de Ardennen.
De grotten van Remouchamps
Bij Val de Wanne werden we attent gemaakt door de gastvrouw op grotten van Remouchamps: ‘ik was daar als zesjarig meisje. Die grotten en de ervaring met het bootje ben ik mijn leven nooit vergeten’.
Nieuwsgierig geworden hebben dit onderdeel spontaan ingelast. We lopen 1200 meter door smalle gangen en moeten meer dan 400 traptreden op- of afklimmen. Soms lopen we achter onze gids aan, soms mogen we een stukje voor hem uit lopen. Ondertussen passeren we spectaculaire zalen en galerijen gemaakt door de natuur en prachtig verlicht met led lampen.
Maar de beloning van deze tocht zit toch wel op het eind als je de langste onderaardse vaartocht ter wereld mag maken. 700 meter varen we door hele smalle en vaak lage doorgangen. De gids moet met name de volwassenen in de boot met regelmaat op ironische manier waarschuwen ‘buk hier anders stoot u uw hoofd en dat remt de boot zo af’. Zo komt er helaas een eind aan dit onderaardse avontuur. Ik ben benieuwd of dit grotbezoek ook een onvergetelijke indruk heeft achtergelaten bij Hugo.
Chaudfontaine en water
We rijden een klein stukje verder naar onze laatste bestemming in de Ardennen: Chaudfontaine. De plaats heeft zijn naam gegeven aan het gelijknamige bronwatermerk. En dat is ook de reden voor dit bezoek. We bezoeken het Chaudfontaine ‘mineraalwatermuseum’ Source O Rama.
Op een speelse manier leer je hier veel over (drink)water. Via de kringloop van het water lopen we door naar een gedeelte waar we meer leren over het water in het menselijk lichaam. Vervolgens horen we in een nagemaakte grot wat het verschil is tussen stalagmieten en stalactieten. Oké de grot is natuurlijk geen Remouchamps natuurlijk, maar best aardig nagemaakt.
Zo klein als een waterdruppel in de simulator
Dan komen we bij het hoogtepunt van dit museum. We stappen de simulator binnen waarna we ‘verkleind’ worden tot kleine druppeltjes en een reis van 60 jaar in 4D ervaren. We vallen eerst als regendruppels uit de lucht, vervolgens zakken we door alle aardlagen wel 1600 meter diep om uiteindelijk gelukkig te eindigen in een fles Chaudfontaine.
De regen die vandaag valt, zal over 60 jaar opgepompt worden om te bottelen in flessen Chaudfontaine bronwater. Er wordt visueel gemaakt aan de hand van belangrijke gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis hoe lang 60 jaar nou eigenlijk is. Als afsluiter bekijken we de aquamusicale opvoering. Met verlichting, water en een groot filmscherm wordt een prachtig schouwspel voorgeschoteld.
Kunst en golf in Source O Rama
We hebben het watermuseum gezien, maar Hugo heeft ontdekt dat er nog meer te beleven valt hier. ‘Pap, zullen we ook even in het kunstmuseum kijken?’.
De kunsttentoonstelling laat alle gebruikte kunsttechnieken van de 20e eeuw zien: schilderijen, beeldhouwkunst, tekeningen, grafische kunstwerken en ceramiek. We zijn hier eigenlijk net een week te vroeg. De bouwvakkers leggen net de laatste hand aan een hagelnieuwe minigolfbaan, zodat je hier vanaf nu ook nog een balletje kunt slaan.
Au revoir Ardennes!
De optelsom van alle activiteiten maakt dat we moe, maar vol met verhalen naar huis gaan. Het goede nieuws is dat de Ardennen, de provincie Luik, maar drie uurtjes rijden zijn. Tijdens deze trip hebben we al weer zo veel inspiratie opgedaan, dat we het niet voelt als een afsluiter, maar meer als een opmaat voor een volgende keer. Au revoir Marque Ardenne, tot ziens!
Meer informatie over de Belgische Ardennen, provincie Luik
Wij waren in de Marque Ardenne, Provincie Luik. De voertaal is hier Frans, maar eigenlijk bij elke bestemming werd er ook Nederlands gesproken. Heel veel informatie vind je op de site van de Belgische Ardennen: https://www.visitardenne.com/nl
In Remouchachamps vind je de indrukkende grotten, waar je doorheen loopt en vaart http://www.lesgrottes.be/nl/index.php
Forestia is een dierenpark gecombineerd met een klimpark. Een gouden greep als je het ons vraagt.
Reinhardstein is een mooi gerenoveerd en ingericht kasteel. Als je er naartoe wandelt vergeet dan ook niet even langs de waterval te lopen.
Source O Rama is een museum over het beroemde Chaudfontaine bronwater. De simulator is een echte aanrader.
Wij verbleven in Domain Long Pre in Stavelot. Heerlijk centraal gelegen in de Ardennen.