Kinderen leren skiën in St. Johann in Tirol

136

Het is rond het middaguur als we st. Johann in Tirol binnenrijden. Mooi op tijd. De keuze om een tussenovernachting te maken in Neurenberg bleek een gouden greep. Van de zwarte zaterdag hebben we weinig gemerkt. Van een witte zaterdag des te meer. Hoewel de zon uitbundig schijnt liggen er langs de weg bulten sneeuw van wel twee meter hoog. Wat is er ongelooflijk veel sneeuw gevallen deze winter.

De missie: kinderen enthousiast krijgen voor de wintersport

Als je de eerste dag tijdig gearriveerd bent, kun je gelijk even de noodzakelijke dingen regelen voor de vakantie. Ski’s huren, liftpassen kopen en een paar boodschappen doen, maar het allerbelangrijkste is toch wel het regelen van skilessen voor Hugo (7 jaar) en Elin (5 jaar).
Waar Renske en ik al jaren gegrepen zijn door het skivirus is dit voor Hugo en Elin de primeur. Dat is ook gelijk onze missie deze voorjaarsvakantie: proberen of we de kinderen net zo enthousiast voor de skisport kunnen krijgen als wij zelf zijn en de kinderen leren skiën. Vooraf hadden we twee zaken bedacht: We zouden het fijn vinden als we met regelmaat even de kinderen kunnen aanmoedigen en zo nodig wat moed kunnen inspreken. Het tweede gedachtespinsel is, dat het wel erg fijn zou zijn als de skileraar of lerares Nederlands zou spreken.

De skiles begint

‘Moeten we echt de hele dag naar les?’. ‘Gaan jullie wel mee?’. Hugo en Elin zijn duidelijk een beetje nerveus voor de eerste echte skiles. Als we beloven dat we pas weg gaan als de les goed en wel begonnen is, dan is het oké en gaan we met goede moed naar het verzamelpunt van Skischule Wilder Kaiser in st. Johann.

Zo’n eerste dag loopt de indeling van de skiklassen een beetje chaotisch en traag. Het duurt even maar uiteindelijk wordt duidelijk dat Hugo en Elin in dezelfde klas worden ingedeeld bij de Duitse juf Anna. Anna spreekt goed Engels en vanzelfsprekend Duits, maar helaas geen Nederlands. Met een taxibusje wordt de groep naar de beginnersweide gebracht, wij pakken de skilift om erachteraan te skiën.

Als we aan komen wordt er al hard gewerkt op de beginnersweide. De kinderen gaan beurtelings op een lopende band staan en vijf meter hoger stappen ze af en oefenen ze het glijden en remmen. Het gaat verrassend goed en de kinderen hebben er zichtbaar plezier in. Dat is voor Renske en mij het teken dat het goed zit. Kunnen wij ook even met z’n tweeën een paar pistes afdalen.

Van skiën word je moe

Met de lunch komen we weer even kijken hoe het gaat met onze kinderen. We treffen ze vermoeid, maar vooral oververhit aan. Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot een graad of tien, terwijl de kinderen nog vier lagen kleding dragen. Dat terwijl het leren van skiën echt wel de nodige inspanning kost. Na het ontdoen van een aantal lagen kleding en het (dagelijkse) portie patat of spaghetti vinden ze de kracht weer om mee te doen met het tweede deel van de les.
Als we aan het eind van de middag de kinderen weer willen ophalen, zijn we verbaasd. Ze gebruiken al de ‘touw sleeplift’ om de berg een heel stuk op te gaan.

Na één dag les komen ze al best aardig beneden. Pizza style. Dat is meer dan we verwacht hadden. Na de les willen Hugo en Elin nog maar één ding: chillen op de hotelkamer. Ze zijn kapot. Wij snappen dat en laten ze maar. Zelf drinken we nog een drankje in de zon op op het dakterras van ons hotel.

Alle begin is moeilijk

Op dag twee worden Hugo en Elin al opgevangen door skijuf Anna. Dat ze geen Nederlands spreekt, blijkt geen enkel probleem. Ze is heel lief voor de kinderen en de taal van het skiën is kennelijk internationaal.
Tijdens de lunch moeten we de kinderen echt even moed inspreken. ‘Het is saai, om steeds de pizza te oefenen’ aldus zoon Hugo. ‘Moet ik vanmiddag nu weer, ik ben moe en ik heb geen zin meer’, klaagt Elin.
Na de uitleg dat ‘alle begin moeilijk is’ tonen ze doorzettingsvermogen en gaan ze toch door voor de middagsessie.

Kinderen leren verrassend snel

Aan het eind van dag twee weten we niet wat we zien. Juf Anna skiet van de berg af met een slang van kinderen achter zich aan. Ongelooflijk wat kinderen in twee dagen kunnen leren. Hugo is klaar voor het grote werk en we krijgen de opdracht om een skipas voor hem te kopen. De derde dag zal hij de ‘grote berg’ op gaan. Elin doet het voor een vijfjarige ook supergoed, maar het advies is om nog één dagje op de beginnersweide te blijven.

Na het taaie begin merken we dat de kinderen het steeds leuker gaan vinden. Als ze eenmaal de grote pistes op mogen krijgen ze er echt lol in. Regelmatig zoeken we de kinderen nog even op tijdens de lunchpauze, maar eigenlijk hoeft het al niet meer.

De slalomwedstrijd

Donderdagochtend is de grote slalomwedstrijd en dan moet alles bij elkaar komen wat ze de afgelopen dagen geleerd hebben. Zowel Hugo als Elin komen als volleerd wedstrijdskiërs naar beneden. Wat zijn wij trots.
Ze gaan snel en uiteindelijk blijkt dat ze beide in de prijzen zijn gevallen. Maar eigenlijk is dat (voor ons) niet meer dan een bijzaak. Het is gelukt om de kinderen enthousiast te krijgen voor de wintersport. Missie geslaagd.
Die middag gaan de kinderen met ons mee de berg op. Hugo zelfs al helemaal naar de top!

Volgend jaar weer naar st. Johann

Volgend jaar kiezen we nog een keer voor st. Johann in Tirol. Over het dorp schreef ik al eerder een blog . Het gebied is inmiddels vertrouwd.
Daarnaast is het compact, waardoor je makkelijk even langs de skiklas kunt skiën om te kijken hoe het gaat. Waarschijnlijk niet echt nodig, maar het geeft ons een prettig gevoel.
Daarbij zijn de bergen in st. Johann bezaaid met knusse berghutjes waar je heerlijk kunt pauzeren.

Dit jaar maakte wij ook gebruik van de rodelbaan. Het rodelen door de echte sneeuw op een speciaal daarvoor aangelegde afdaling is ronduit spectaculair. Zo leuk om dit te doen met het hele gezin.

We kijken terug op een bijzonder geslaagde week. Het enthousiasme is overgebracht en inmiddels hebben we weer geboekt voor volgende jaar. Auf wiedersehen st. Johann!

Informatie over st. Johann in Tirol

Wij kozen voor een tussenovernachting in het Novotel in Neurenberg. Prima hotel met zwembad en een goede plek om de reis in tweeën te breken. Neurenberg blijkt ook een heel leuk centrum te hebben, waar we ons een middag prima vermaakt hebben.

Als je nou eens eens een dagje geen zin hebt om te skiën, dan zijn er genoeg andere leuke activiteiten in de buurt.
Laat je eens inspireren door alpenactief.nl en lees over alternatieve activiteiten in de Kitzbühler Alpen.

In st. Johann verbleven we in het Cubo hotel. De kinderen hadden allebei een eigen bedstee elk met eigen televisie.

De skilessen voor de kinderen hebben we geboekt bij Skischule Wilder Kaiser.